(Fonda Astor Piazzolla/ The Soul of Tango)

Anlatması güç bir sevgi var özlediğim, aradığım. Belki de bulup fark etmediğim, etmediği. Ağlatmasın, güldürsün. Yanımda olsun, hiç gitmesin. Beklediğimde gelsin.

Bir çiçek var şimdi adını unuttuğum. Koklatmazlar. Koklarsan boynunu büker, solar. Koklaması yasaklanmış bir çocuk gibi yaklaşsın bana. Solmayayım. Hep ona doğru açsın çiçeklerim. Güneşim olsun, suyum olsun. Beni beslesin, enerjisini bana akıtsın. Çoğaltsın beni sevgisiyle, yormasın. Dallarımın arasına bir çıta dikip bir iple bağlayarak ölmemi engelleyebileceğini düşünmesin. Onun ilgisinin, gözlerinden çıkan ışığın bana yeteceğini bilsin.

Bu bir aşkın tarifi değil. Tutkunun hiç değil. Aşk ve tutku kadar basit değil. Bunun sonu belli değil. Zaten önemi de yok sonların. Murathan Mungan gibi, şiir gibi... Zaten ne macera kitaplarını severim ne de aşk romanlarını oldum olası. Sevdiğim bir yazarın romanını okur gibi yaşamak istiyorum bunu. Amin Malouf gibi hep başka diyarlara taşısın beni bilmediğim. Ahmet Altan gibi yazdırsın sayfalar boyu. Herman Hesse gibi sorgulatsın hayatı.

Tutkuya dönüşmesin bir gün gelip de. Kemirmesin yüreğimi, çaresiz bırakmasın karşısında. Yaşarken sınırsız ama biterken ölümcül olmasın. Herşeyin üstünde olsun ama herşeyi yakıp geçecek kadar güçlü olmasın. Canımı yakmasın. Kalbimi acıtmasın. Hiç yanımda yokken, hep aklımda olmasın.

Herşey kelimelerde, bakışlarda, dokunuşlarda gizli olsun. Benim olsun, onun olsun, bizim olsun.

Pelin Bingöl
pelinbingol@hotmail.com