Bazen başkalarının yazdıkları, yaşadıkları bizim yaşadıklarımızla öyle güzel örtüşür ki bunun üzerine bir şey söylemek istemeyiz.
Bir arkadaşımın gönderdiği Veronica A. Shoffstall’ın şiiri tam da böyle bir metin.
Sizlerle paylaşmak istiyorum.
Meraklısı için sonuna orijinalini de ekledim.

BİR SÜRE SONRA

Bir süre sonra,
Bir eli tutmakla bir ruhu zincirlemek arasındaki
İnce farkı öğrenirsin,
Ve aşkın yaşlanmak,
Birlikte olmanın da güvende olmak
Anlamına gelmediğini öğrenirsin,
Ve öpücüklerin sözleşme
Ve hediyelerin de vaat olmadığını öğrenmeye
Başlarsın,
Ve yenilgileri
Başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın,
Bir çocuğun üzüntüsü ile değil, bir yetişkinin
Zarafeti ile,
Ve her şeyi bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin
Çünkü yarın ile ilgili her şey belirsizdir.
Bir süre sonra güneş ışığının yakıcı olduğunu
Öğrenirsin
Eğer fazla maruz kalırsan
Bu yüzden,
Başka birinin sana çiçek getirmesini beklemeden
Kendi bahçeni yarat
Ve kendi ruhunu kendin süsle.
Ve göreceksin ki dayanıklısın...
Ve kuvvetlisin,
Ve değerlisin
Ve öğrenirsin
Ve öğrenirsin
Ve her hoşçakal ile, öğrenirsin.

After A While

After a while you learn
the subtle difference between
holding a hand and chaining a soul
and you learn
that love doesn't mean leaning
and company doesn't always mean security.
And you begin to learn
that kisses aren't contracts
and presents aren't promises
and you begin to accept your defeats
with your head up and your eyes ahead
with the grace of woman,
not the grief of a child
and you learn
to build all your roads on today
because tomorrow's ground is
too uncertain for plans
and futures have a way of falling down
in mid-flight.
After a while you learn
that even sunshine burns
if you get too much
so you plant your own garden
and decorate your own soul
instead of waiting for someone
to bring you flowers.
And you learn that you really can endure
you really are strong
you really do have worth
and you learn
and you learn
with every goodbye, you learn...

Veronica A. Shoffstall
©1971

Mürsel Sezen
msezen@cosmoturk.com