Bundan 8 - 10 sene öncesine gidelim… Üniversite yıllarında, elde puro - votka limon kasılmaya, ya da gerçekten içip dağıtmak için çıktığım, gecelerin alkol/parfüm karışımı kokusu burnumda orası senin burası benim dolandığım, monogam ilişkilerle takıldığım, tek gecelik aşkları sosyal değerler nedeniyle yaşamadığım günler... Kadınların erkekleri bazen geceleri ava çıkan vahşi yaratıklar gibi gördüğü zamanlar.

Araya uzunca bir Amerika dönemi giriyor, stabil hayat eksikliği düzensiz tek gecelik, haftalık ilişkileri de beraberinde getiriyor. Önceleri gayet rahat ve hatta gururla yaşanan geceler sonraları zorla kapanan kapılara, buruk tatlara dönüşüyor. Sabahları değisilen telefon numaraları ve bedelsiz dağıtılan “ara beni” cümleciğinin basitliği ortada… hiç olmazsa bye bye öpücüğü gerçekçi olsun diyorum. Kadınların ayrılmadan önce istediği biraz güven duymak ismini bile hatırlamadığı erkeğe değil mi? YALAN!

Devir biraz degişmiş arkadaşlar. Son zamanlarda beraber olduğum kadınlar yanımdan gitmesin istedim, kahvaltıda beraber olalım dedim… çalmayan telefonum ve red edilen yemek tekliflerimle baş başayım. Gerçekten üzüldüm, kocaman bir boşlukta üzerimde iğrenç bir kullanılmışlık kokusuyla hayıflandım. Halbuki “sadece gecelik birşeyler yaşayıp da bir daha görüşmeyeceğim kadınlar olsa” diye iç geçiren biz erkekler bir anda “eski” kadınlar gibi “niye beni kullandı, buna nasıl izin verdim” demeye başladık.

Siz kadınlarla rolleri değişiyoruz. Artık sizler erkeklerden istediğinizi dilediğiniz zamanda ve hiçbir sınıflandırma kaygısı olmadan elde edebiliyorsunuz. Arkanıza bakmadan çekip giderken bırakın telefonu, bir teşekkürü bile yatağa zor atıyorsunuz. Tek ben yaşamıyorum bu değişim sürecini, inanın… Bundan bir süre öncesine kadar cennet kabul edilen şartlar neden böyle cehennem azabı veriyor bunu anlamayı henüz beceremedim. Bilen birisi varsa çekinmeden yazsın…

Sevgi, saygi.

E.T.
et_notlar@hotmail.com