(Fonda Kerem Görsev)

Hayallerim var. Her gün bir yenisini ekliyorum. Ekledikçe anneme, en çok da ona anlatıyorum. Yapmazsam içimde kalır diyorum. ‘İçin amma da doluymuş’ diyor o da bana her seferinde gülerek.

Küçükken balerin olmayı hayal ederdim. Koca bir sahnenin ortasında süzüldüğümü, saniyelerce döndüğümü. TRT 2’de, gecenin bir yarısı verdikleri bale gösterilerini seyredeceğim diye tutturur, babamı uyutmazdım. Sonra da babamın kalsik müzik kasetlerini dinleyip evin salonunda kendi kareografimi uygulardım. Çocukluk işte. Arkadaşlık daha cazip geldiği için, bu hayalimden vazgeçtim. Sanırım her aileye bir balerin yeterli oluyor. 9 sene halk dansları yaptım da sahne hayalim gerçek oldu.

Bale hayali çizgi değiştirdi dansa dönüştü. Lord of the Dance’i seyrettim bundan 6 yıl önce bir gün televizyonda. Önümde dans etsinler istedim. Yerden kalkan tozu solumayı hayal ettim. Kendimi Rotterdam’da salonun 7. sırasında buldum. Hayalim gerçekleşmişti. Ama yeterli değildi. Ayak figürleri bu kadar zayıf olan bir kültürde bu dans bu denli keyif verebiliyorsa, kim bilir Türkiye’de yapılsa ne güzel olurdu. Sanırım bir tek benim hayalim değilmiş. Sultans of the Dance’i yarattı birileri. Madem balerin olamamıştım, şimdi sahneye çıkmanın tam sırasıydı. Ama hayali gerçekleştirebilmem için küçükken reddettiğim sütleri içmem gerektiğini nerden bilebilirdim ki!

Sıra tangoya geldi. Dans aşkı, tutkuya dönüşecek. Hiç birşey içimde kalmayacak. Sonra kendimi Arjantin’de bulacağım. Parke salonda ayaklarım kayacak, bakışlarım kilitlenecek, nefesim kesilecek. Biliyorum, yapacağım. Tıpkı yazarlık hayalimin gerçeğe dönüşmeye başladığı gibi, ya da 7 sene koridorlarında yürürken geri dönmeyi hayal ettiğim okuluma döndüğüm gibi... Ben istersem tüm hayallerimi gerçeğe dönüştürebilirim. Tüm anahtarlar elimde.

Biliyorum ki: “... bir şey istediğin zaman, bütün evren arzunun gerçekleşmesi için işbirliği yapar.”

pelinbingol@hotmail.com