Ben de artık bir “mesai” model robotum arkadaşlar, hem de standart donanımlı, hiçbir opsiyonel takviyesi olmayan türünden… artık benim de sosyal hayatım karantina altına alındı. Geçenlerde rutin bir günümü gözden geçirdim, sonra haftamı sonra aylarımı… ne yazık ki hepsi birbirinin karbon kopyası, evet mekanikleşmemi tamamlamışım arkadaşlar. Artık ben de maalesef sabah ofisteki kahve fincanında uyanıp, akşam okuduğum kitabın sayfalarında sızıyorum. Türkiye’ye dönerken yapmayacağıma söz vermiştim ama olmadı.

Mekanikleşmemi her alanda tamamlamışım. İş, sosyal hayat ve aşk! Hergün aynı yol, aynı kedi, aynı günaydın, aynı önlüklü çocuk. Dünyada aslında yaşam olduğunu, insanların birer canlı olduğunu, ruhları olduğunu, geçenlerde Selin eline kahve döküp çığlık atınca tekrar hatırladım. Tamamen unutmuşum canımızın yandığında bağırdığımızı, trafikte aniden duran taksiye bağırmakla arasındaki farkı hatırladım… Masamda duran dosyalar ve inbox’ımdaki okunmamış emailler benim henüz yaşamadığım saatlerin nasıl yaşanacağını işaretlemiş zaten, ben de durumun gerektirdiği tempoda çalıştırıyorum beynimi, bedenimi. (kalbin ne işe yaradığı önemli değil, kan pompalasın yeter şimdilik.) işin garip yanı huzurluyum da… sanal huzur desem daha doğru belki de. Yeni giydiğim bir gömleğin, aldığım bir derginin veya yeni bir cep telefonunu kullanmanın verdiği o maddi tabanlı haz gerçek huzur gibi geliyor. Hayatın her safhasında aklımı kullanmaya başlamışım meğer haberim yok. Masa başında verilen kararlar, bütçeye göre yapılan alışverişler, gene bütçeye göre yapılan gezmeler, arkadaşlar bile yapılan bütçenin bir kısmı halini almış, duyguları tamamen silmişim. Bütün bunların içinde Selin’in eline kahve dökülüyor ve bağırıyor, ilginç…

Galiba bu mesai modeli robotlar duygu yüklenmeden çıkıyor piyasaya. (standart donanımlarında yok) ben duyguyu şimdi yeniden yüklüyorum. Bir de aşk varmış, piyasaki korsanlarını denedim son bir senede, felaket. İnşallah orjinalini edinicem bir yerden. (kalp sadece kan pompalamazmış da onu merak ediyorum) Selin elin yandı ama ben sevindim ya, işte bunlar geçiyordu aklımdan…

neyse uykum geldi, yatıyorum ben…

Sevgi/saygı,
E.T.