(Fonda Charles Mingus)

Nitelik ve nicelik hakkında!

Aylar ya da belki yıllar önce- zaman o kadar göreceli ki artık göremiyorum geçtiğini- bir cafede, hayatımın en iç çemberindeki dostlarımdan biriyle uzun uzun bu konuyu tartışmıştık. Haftasonu, kendimi birine bu konuda vaaz verirken bulunca kelimelerimi havada asılmaktan kurtarmaya karar verdim. Belki de çoktan yapmalıydım bunu. Çemberler kadar, nitelik- nicelik karmaşasını çözmek de önemli.

İnsanlar, nitelik’ler ve nicelik’ler olarak ikiye ayrılıyor. Hiçbiri bir diğerinden daha değerli değil. Hayata bakışları ve onu karşılayışları farklı sadece. Varacakları sonuç aynı da olsa yolları hep ayrı.

Nitelik’ler... Seçiciler. Gözlem yetenekleri gelişmiş. Deneme- yanılma mı? Asla! İçinde yer almayı düşündükleri her ortamı uzun uzadıya incelerler. Adımları korkak değil ama hesapsız da değil. Her yerde yemek yerine, sevdikleri bir yerde, sevdikleri insanlarla yemeyi tercih ederler. Herkesle hayatlarını paylaşmak yorar onları, yıpratır. Hayatlarını oluşturan çemberler kısıtlı ve özenle çizilmiş. Yaptıkları işin en iyisi olması büyük kaygı. Yanılgı? Çeşitlilik? Renk? Nadiren.

Nicelik’ler... Yaşayarak öğrenirler. Tecrübe etmeden asla öğrenemezler. Renkli hayatları yaşayan ama bazen renklerde kaybolan. Kısa ve öz değil; uzun ve detaylı. Bolca arkadaş, sayısız sevgili, pek çok hobi olmaya aday ilgi alanı, dibe vurmalar, zirve yapmalar, yanılgılar, kararsızlıklar, hayal kırıklıkları...

Yaşamın sonunda herkesin geleceği nokta, çıkartacağı anafikir aynı olsa da tercihlerin rolü önemli. Yolu çizen tercihler. Önemli olan kendini tanımak, yolu kendine göre doğru çizmek. Daldan dala konarken geride kalanı unutabilmek ya da ilk konduğun dalda aradığın herşeyi bulduğuna inanarak ona sonsuz bağlanmak. Kelebeklerin ömrü kısadır. Her yeni gün yepyeni bir yaşamdır. Kelebek vücudunda fil hafızasına sahip olmak yorar insanı, en az bir filin uçmayı denemesi kadar zor. Bir insan ya fil olmalı ya kelebek.

Herşey bir yana... Kelebekler daima özgürdür!

pelinbingol@hotmail.com