Hayaller…

Tüm hayallerinizin bittiğini düşünün. Beyniniz size yalan söyledi. Daha zengin, daha kariyer sahibi, daha çok sevilmeyeceksiniz, aşık olduğunuz adam sizi hiçbir zaman görmeyecek, bulunduğunuz yerden hiç ayrılmayacaksınız, hayal ettiğiniz bir çocuk sesi hiç olmayacak evinizde, daha iyi bir eviniz, daha başarılı bir karşılaşmaya girmeyeceksiniz, o hayal ettiğiniz prensler, prensesler yok, çevreniz sizi hiçbir zaman daha güzel görmeyecek... Dahası hiç olmayacak.

Gökyüzünden indim, o canlı yıldızlardan aşağıya. Işık oldum hepiniz gibi ve garanti verdim size. Hayal ettiklerinizin hiçbiri olmayacak. Ne yaparsınız?

İçiniz size yalan söyledi. Umut yok.

Hani sizin için ölecek olan nerde? Hala inanıyor musunuz buna?

Yıkıldınız mı? Ama yaşıyorsunuz, yaşamak her şekilde olur.

Tüm insanoğlu dünyaya kusursuz gelir. Sonra birtakım roller üstlenir. Hep dahasını aramaya programlanırız. Hangimiz sınıf ya da okul birincisi olmak istemedik. Hangimiz gönlümüzdekinin baştacı olmak istemiyoruz. Hangimiz olmayan her şeye ağlıyoruz. Pişmanlıklarımız yapamadıklarımız.

Ruhumuzun özgür olmasını hayal etmiyor muyuz?

Durup hiç düşündünüz mü, yarışsız bir hayatta olsanız gerçekten kendiniz için neyi istersiniz?

Bırakın zaman yarışını, akıp gitmesinden de korkmayın. İçine sığdaracak o kadar çok duygumuz varken, yılların akmasının ne önemi olabilir? Yarınlar ve daha dediğiniz kavram sadece yaşamak için bahanelerimiz. Ama bizim bahanelere ihtiyacımız yok, her anımız önemli.

Biz kusursuz yaratılan insanoğluyuz.

Neden aşıksanız buna mutlu olmuyorsunuz? Çok mu önemli onun size aşkı? Özgür bırakmanın sevgi olduğunu kabul etmiyoruz. Neden elinizde olan her neyse daha fazlasını istiyoruz? Neden acının da, pişmanlığın da, umut etmenin, emeğin de, özgürlüğün, yürek kanamasının da doğa kanunu olduğunu anlayamıyoruz. Dahaların değil, yaşamın ‘şu an’ olduğunu kabul edemiyoruz.

‘Daha’larla kime neyi kanıtlıyoruz. Kimseye borcunuz yok. Bırakın sırtınızda ki yükleri. Çıplak atın kendinizi hayata. Doğduğumuz gibi.

Hayata avazınız çıktığı kadar bağırın, ağlayın işte bende buradayım deyin. Şu an buradayım, ‘daha’ sadece benim.

Ben ‘şu an mutluyum’…

Ebru Ziyanak
ebruziyanak@hotmail.com