Şehirden çok uzaktayım...

Henüz motor ve insan seslerinin kuş seslerini bastıramadığı, küçük bir sahil kasabasında ruhumu dinliyorum, dinlendiriyorum.

Büyük, yeşil bir bahçeye bakan, önü uçsuz bucaksız mısır tarlası, beyaz bir verandada, üzerimde beyaz keten gömleğimle oturmuş, beyaz kalemimle yazılar yazıyorum.
Mısır tarlasına rüzgar deydikçe öyle güzel bir müzik yayılıyor ki havaya; nefes alıp da içine huzur doldurur gibi bir hisse kapılıyor insan.

Çiçeklerin, bahçeden koparılan meyve ve sebzelerin kokusu tüm parfümlerden güzel.

Ve günbatımları...Güneşin denizin üstüne serilip , şıkır şıkır parladığı, binbir türlü derdin tasanın anlamsızlaştığı günbatımları var bu küçük sahil kasabasında.

Her gün yeniden doğan, her gün “yenileyen” güneş hep farklı bir manzara, bambaşka bir güzellik, yepyeni bir yaşama arzusu yaratıyor.

Ben sahilde uzanırken güneş denizin üzerinde salınıyor.
Dalga sesi rüzgara karışıyor
Güneş ve ay gecede buluşuyor
Yıldızlar gözlerimde parıldarken
Biliyorum ki doğa beni avutuyor.

Gamze Mengi