Sokağa atılmış , çaresiz küçük bir kız çocuğu gibiyim sanki... Gurursuz , kibirsiz ve her an ağlamaklı... Tekrar kandırılmayı bekleyen, yediği dayağı unutmuş küçük bir kız gibi aynı...
Farkındayım büyüdükçe küçülen yanlarım var... Mümkün mü, bu ben olabilir miyim yoksa...? Hangi kara günlere mum yaktığımı bilirim ben... Şimdi karanlıklar beni saklasın istiyorum... Sokaklara yeniden dönmek , yeniden " saklambaç " oynamak istiyorum...
Büyüdüm... Benimle birlikte herşey büyüdü... Oynadığım oyunlar, oynadığım mekanlar, oyun arkadaşlarım da büyüdü.. Ve her bir oyun kaybedişimde, hayatın benden acımasızca alıp götürdükleri de büyüdü..... Çocukken oynadığım saklambaçla şimdi oynadığım bir olabir mi hiç..?? Oysa çocukken ne kadar kolay bulunabiliyordum... şimdi saklandığım yerler öyle kuytu öyle karanlık ki ; ben bile arayıp da bulamıyorum bazen kendimi...
Eskiden " yakalamacılık " oynardık.. Ya Neşe Seda'yı yakalardı, ya da Hakan Neşe'yi... Ve koşuşturmanın verdiği tatlı bir yorgunlukla oyun biterdi...( Bu arada Hakan Neşe'nin ilk çocukluk aşkı.. Ona yakalanmak hoşuna giderdi Neşe'nin..) Şimdi ise evet büyüdüm; halen yakalamacılık oynuyorum.... Fakat hiçbir şeyi yakalayamıyorum.... Onca hızıma rağmen....
Önümden hızlıca koşup giden " zamanı " hiçbir vakit yakalayamadım mesela.. Hayatım hep rötarlı geldi bugünkü konumuma.. O yüzden yaşımın hissiyatında ve sorumluluğunda olamadım hiçbir zaman.. " Umutlarım " vardı arkasından koştuğum.. Birike birike halen gerçekleştirilmeyi beklemeye devam eden... Onları da yakalayamadım.. " Aşklarım " vardı, kendinden emin aynı yolda gözü kapalı yan yana kol kola yürüdüğümü sandığım.. Gözümü açtığımda ise, geride kalan yine hep bendim..... Onları da yakalayamadım......
Velhasıl ; yaşım zamanı , beklentilerim umutlarımı , yüreğim aşkları yakalayamadı bir türlü...... Onca oyun tecrübeme rağmen....
Belki de büyüdükçe oyunların kuralları da değişiyordu.... Bense hep çocukluğumdaki saflığımla masumiyetimle oynamaya kalktığımdan bu kadar yeniliyordum.. Kuralları iyi bilmiyordum çünkü.. Çünkü kurallarla oynamayı sevmiyordum.. Ben çocuk yüreğimle oynadım tüm “olgunlarla” oyunlarımı.... Sahtekarlık , kıskançlık , merhametsizlik , fesatlık , hile , haram , yalan dolan yoktu benim oyunlarımda....
Bunlarsa şayet HAYAT , galibiyetin altın kuralları (!) ;
ya ben tüm oyunların kuralsızıyım ;
ya da bundan sonra hiçbir oyununda küstüm sana,
OY-NA-MI-YORUMMM(suz)...........!!!!!!!!!!
“Bende oynamıyorum diyen varsa elime mum diksin..:))”
Neşeyle kalınnnnnnnnnn.......................:))
Neşe ÖZKAN
firarisozcukler@hotmail.com
DİĞER ADRESLER 
