YANITLAR İÇİMİZDE

Küçücük dünyalarımızda kocaman kahramanlar olarak yaşayıp gidiyoruz; her birimiz bir "dünya"
Ve
Herbirimizin dünyasından oluşan –bildiğimiz- bu koca Dünya...

Kimsenin elinde "yaşamı kullanma kılavuzu" yok. Koşullar eşit bu anlamda.
Çoğu zaman alışkanlıkla, kimi zaman çözmeye çalışarak yaşayıp gidiyoruz;deneye yanıla...
Herbirimizin elinde birer büyüteç, dertlerimiz büyüyor,hatalarımız devleşiyor gözümüzde.
Bazen yoruluyoruz ama dinlenmeye zaman yok bu oyunda
Çünkü;
İçinde zamanın olmadığı bir "an" yok kimsenin dünyasında...

Seçenekler, engeller, ödüller önümüzde
Herşeyi ama herşeyi yapmak elimizde.
Yarışıyoruz
Yatışıyoruz
Yaşıyoruz
Küçük sorunlarımızdan örülü çatılarımızın altında...

Yaşam nedir, ben kimim, ne olacağım...gibi gerçek sorular ise yastık altında;
Biz küçükken her sorumuza yanıt bulan büyükler cevaplayamadığından bu yana...
Ama
Biz ne kadar yokmuş gibi davransak da,
küçük sorunlarımızı büyütüp, gerçek sorulardan kaçsak da
Onlar içimizde gizli saklı -daima-.

Ya yanıtları kimde?
Kim cevaplayabilir tüm soruları, kim çözer oyunun kuralını, kim bilebilir,kim anlatır "yaşamayı"

Bana öyle geliyor ki; hayatlarımız bağışlanırken bizlere, baştan sona yaşatılıp sonra da unutturulmuş olmalı.
Belleklerimize kazınan bazı anılar ve birkaç küçük resim, zaman zaman, bu unutulmuşluğu delip de gözümüzün önüne düşüverince de, bu kurnazca garip oyunun ana kuralını çözmemize engel olacak herşey yapılmış;

Ne olacağını biliriz aslında çoğu zaman
Ve
Ne yapabileceğimizi de
Ama
Hep bilmezlikten geliriz;
Daha önce yaşanmış bir hayatı yeniden yaşıyor olmanın verdiği güvenle...

Ve bazen bilmeden (!) deriz ki;
"Tüm yanıtlar içimizde"