Yorulmadım hala kırılmaktan. Sanırımda yorulmayacağım.
Hala neden şaşırdığımı bilmiyorum.Bukadar canımmm diye seslenen insanlar
Nasıl oluyorda arkanı döner dönmez bambaşka bir kimliğe dönüşüyorlar??
Bu sorunun cevabını bulabilen kimse yok sanırım.
Ama kabul etmiyorum artık.Ne yalan dostlukları,ne de sahte sevgi gösterilerini.
Her sessiz kaldığımda tepeme binmeye yer arayan insanlarıda kınıyorum.
Ve hepsini kendi haline bırakıyorum.Nasılsa içleri dışları bir değil elbet birgün içi dışı birbirine girecek ve cıkar yol bulamayacaklar.Siz sahte olmaktan bende doğru olmaktan asla vageçmeyeceğim.
Cogu zaman kendimi sucluyorum bukadar zor guvenen biri olmama ragmen nasıl aynı hataları yapıyorum aklım almıyor.
Kendi suçlarımı oturup tartacak duruma geldim.
Mesela;
Suçluyum,güven duygusunu her daim taze tutmaya çalıştığım için tüm bu üzüntüm.
Suçluyum,arkamı dönerken huzurla önüme baktığım için,
Suçluyum,her gücüm tükendiğinde dayanacak bir duvar aradığım için,
Suçluyum,çaresizliğime çareyi insanlarda aradığım için,
Suçluyum,hala gördüğüm her iki ayaklıyı insan sandığım için...
Neyse nasılsa sadece benim dusunmemle yetmiyor.Cozdum artık oyunu kuralına gore oynamaya calısacagım.
Nasıldı?Once hicbir sorun yasamadığım insanı secicem sonra onun arkasından konusacağım ve sonrada onun bu konustuklarımı duymasını sağlayacağım.Veee
Duydugunu bile bile onun yüzüne gülümsemeye devam edeceğim ki gerçek düsüncelerimi görmesin ..
Saka saka : ) işim olmaz entrikalarla.Yeri gelir patavatsızca konusurum, yeri gelir
Ukala olurum.Ama ne olursa olsun arkasından degil yüzünden vururum.
Gerçek sevgilerle kalın :)
Gülşah ÖNEN
GÜLŞAH ÖNEN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
