Hayat alışkanlıklarla birlikte zorlaşıyor. Heyecan duyuyorsun, aşık oluyorsun, kör oluyorsun, aptallaşıyorsun, alışıyorsun ve üzüntüden ölsen bile vazgeçemiyorsun. Bunu nasıl dizginleyebiliriz hangimiz bilebilir ki… Hangimiz her an gidecekmiş gibi davranabiliyoruz?
Birine vazgeçilmez olduğunu hissettirmek kadar güzel bir his yok, bu güvendir bana göre… Güvenmek kadar karşındakine güven vermek de önemlidir. Hissettirdiğin güzel duyguları senin de hissetmek istemen senin en doğal hakkındır ya da senin sebep olduğun anlaşmazlıkları yaşamamak istemesi onun… Karşındakine göre şekil alırsan, hep daha fazlasını ister. Beklenti çoğaldıkça ilişki zorlaşır. İlişki zorlaştıkça sen yıpranırsın. Kendinden tabii ki taviz vereceksin; fedakarlığın adı taviz ise eğer… Fakat karakterinin dışına çıkınca kendini tanıyamaz hale gelirsin, olmadığın biri gibi davranmak çok zor. Kendini kasmaktan ilişkine adapte olamazsın. Bu nedenle önce kendini önemse, kendini önemsemezsen başkasına hiçbir faydan olmaz.
Önceliği her zaman kendimize vermeliyiz… Hem erkek hem kadın için de geçerli… Bencillikse adı, evet bencil olmalıyız. Çünkü önce kendimizi sevmezsek, önce kendimiz mutlu olmazsak, önce kendimize kızmazsak, hatayı önce kendimizde aramazsak, karşımızdakini asla anlayamayız. Suçlamak, saldırmak en kolayı… “Haklısın” deyip işin içinden sıyrılmak en kolayı… Tartışabilmek güzeldir. Kırmadan, kendini karşındakinin yerine koyarak, adabıyla… Sonrasında tatlıya bağlayıp, hissederek “Seni seviyorum” demek… Benim için işte bu karşı koyulamaz… “Seni sevdiğimi biliyorsun” demek değil, korkmadan söylemek… Sadece iki kelime insanı yormaz. Söylemek sana da kendini iyi hissettirecektir, ona da güven verecektir.
Hayatınızın merkezi siz olun; çünkü hayatınızda sonsuza kadar bir tek siz varsınız.
GÜLTEN ÇOŞKUN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
