Bir Sevgililer Günü’nü daha...
Güne önce kendimi mutlu etmekle başladım. Erken kalkıp kahvemi hazırladım. Bugünün maddi değil, manevi yönden güzel geçmesini dileyerek, kendime göre güzel güzel giyindim. Yapmam gereken görüşmeleri yaptım. Ofise gelip saçımı rahat bir şekle sokup (-ki bu genelde başımın tam üstünde gelişigüzel bir topuz oluyor), ardından Sevgililer Günü ruhu aşkına gülümsedim.
Sevgilimi mutlu etmek için kendime sıcacık bir palto aldım. İstanbul’un havasına bir türlü alışamadığımdan kış aylarını sünepe montlarla geçirdiğim için, bu palto ona en büyük hediyeydi O’nu mutlu etmek için, kendi mutluluğumdan vazgeçtim; palto ve çizme arasında çok büyük ikilem yaşadıktan sonra, söz konusu paltoyu alarak…
Günün rengi, kırmızı… Benimse bir tek ojelerim günün rengine uygundu.
Nihayetinde, ben maddi bir tuzak olan bu günü; sadece güzel geçirmek için elimden geleni yaptım. Bekar, evli, sevgili hiç fark etmez. Her günümüzü aynı yaşayamadığımız için, bu günü diğer günlerden ayırıp yaşamak gerek. Hayatımızda değerli, özel kaç gün var ki de bugüne önem vermeyelim ki?
Sevgilinize, kocanıza, çocuğunuza, annenize, babanıza, kardeşinize, ev arkadaşınıza; birer küçük kurabiye bile, kısa bir not bile, sıkıca sarılmak bile, içten bir öpücük bile, güzel bir söz bile… Sevgili demek, sevgi duyulan demek!
Herkesin Sevgililer Günü Kutlu Olsun…
GÜLTEN ÇOŞKUN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
