Korktuk sevdiğimizi söylemekten, çünkü ne zaman söylesek daha az sevilen olduk daha çabuk gözden çıkarılan.
Eski zaman aşkları gibi değildi yeni zamanda aşk, karşılıklı olan tek şey bedenlerdi, aşklar karşılıksız çek...
Bir bedel ödemek lazımdı o zaman karşılıksız aşklara. Kendimizden harcadık, duygu sermayemizden, iyi niyetimizden, inancımızdan, gülümseyen gözlerimizden harcadık...
Ve kumar gibi, her seferinde yerini doldurmak için harcadıklarımızın daha çok inandık daha çok harcadık kendimizi.
Azaldıkça sermayemiz, düşünür olduk, oyun içinde oyun öğrendik, blöf yaptık, 'mış' gibi yaşadık. Sevmiş gibi, inanmış gibi, giderse ölürmüş gibi...
Ama herkes yaşadı ve yarın olduğunda dünün sayfası çoktan çevrilmişti. Yine de bazılarımızda acı kaldı, duymak istemediği bir yerden bağıran. Çünkü duyarsa kafası karışabilirdi ve harcayabileceği o çok az duygu sermayesini gözü kapalı yatırabilirdi o sese.
İşte bu yüzden ne zaman inanmak istesek zırhlarımızla durduk inanmak istediklerimizin karşısında. Ve karşımızda hep bizi zırhlarıyla karşılayan birileri.
Birinin karşısında elbiselerimizi çıkarmak daha kolay geldi bu yüzden zırhlarımızı çıkarmaktan... Zırhlarımızla dimdik dururken, ilk karşımızdaki soyunsun istedik, çıkarsın zırhlarını, göstersin kendini. Çünkü biz zavallı yaralıların bizi yaralarımızla sevebilecek bizden daha güçlü kalplere ihtiyacı vardı.
Az aşk, çokça korku, bir tutam umut ve belli belirsiz endişe, bu hayatta kendimizi pişirirken en çok kendimize kattıklarımız oldu.
En ciks semtlerde en havalı markaların vitrininde bekleyen, dokunmanın bile lütuf olduğu duygu oldu aşk içimizde.
Ve onu küçültmek için kendimizi büyüttük gözümüzde...
Sonra?
Sonra aşkı başkaları bize anlattığında içten içe özlemle gülümserken, dıştan gülüp geçtiğimiz ve ne kadar görmüş geçirmiş hatta geçirilmiş olduğumuzun delili varsaydık.
Güldük, geçtik, herkesi kendi hayatıyla başbaşa bırakıp günün sonunda, kendi güçlülüğümüzle ve yanılmaz doğrularımızla yastığa başımızı koyup, kendi vücut ısımız sayesinde bizi ısıtan yorganlara sarılıp yattık...
Sevgiler
Itır…
ITIR SEMA ERTAŞ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
