Geleceğini sezmiş gibi yıllar öncesinden, kapadım kapılarımı bütün çalanlara.

Yaklaşmaya çalışanlar kaçıp uzaklaşsın , hatırlanmaya bile değmeyecek biri olarak düşünsünler diye nefretimi gösterdim…

Yüzünü düşlediğim anlarda, dolan gözlerime söz dinletemedim …

Tutkunun sonsuz yolculuğundaki yegane koltuğun sahibiydin, ölümsüzlüğün varisi olup karşıma çıktığında elimdeki meşaleyi söndürdüm.
Işığından aldığım cesaretle yoluma devam ettim.

Mutlu görünmek için sahte aşk şarkıları söyleyenlerin yüzünü gördükçe,
sana daha fazla saygı duyuyordum.
Güneş yüzünün yaydığı ışığa gıpta eden tarihi geçmiş heveslerin yanında,
daha da büyüyordun.

İniş çıkışlar yaşadığın o bambaşka hallerinde, seni terk edip yanından uzaklaşmaya değil, kanına daha fazla karışıp sen olmaya çalıştım.

Göz yaşının parmağıma damladığı o çaresiz anında bile, içindeki tada ulaşıp
bunun sebebini keşfetmek istedim.
Fırtınalı hallerinde kabaran dalgalarda, elini can simidine uzatan birinin aciz resmini çizmemek için güçlü durmaya çalışıyordun.

Mutluluğu baştan yaratmak, dünyaya yeniden doğup yaşamaya başlamak kadar zorken, bulduğum varlığın bu yüzden değerliydi.

Kahinin avcumun içine bakarken okuduğu harflerden çıkan tek isim seninkiydi.

Sımsıcak vücudunda yanarak erisem de , ölümün soğuk yüzüne yaklaşsam da, varlığından asla vazgeçemezdim.

Hissettiklerim ne sevgi nede aşktı, bu adına adını verdiğim bambaşka bir histi.

MURAT DİNDE
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >