Sözlerinin arasındaki ipuçlarını buldukça daha da yaklaşmaya başladım gerçekliğine. Bakışlarının ardına saklanan her şeyle yüzleşmek, bilmediklerimi keşfettiğim inanılmaz bir yolculuktu.
Çalan kapının ardında bekleyen kaderi kapıyı açmadan bilmek, geleceği daha bugünden yaşamaktı.
Gardırobundaki son elbisenle sonsuzluğun mahsenine giden basamaklardan inerken,
gerçeklerin adına yazdığım hikayelerde yaşadığını o zaman anlayacaktın.
Beni yanına çağıran sesindeki tını yüzüne yaklaştıran heyecan,
elindeki sıcaklık, elimden bırakamadığım romanın sonsuz sayfalarıydı.

Peşinden koştuğum ne ölümlü vücudun ne de yaklaşanı kendinden geçiren derinlerindeki ateşindi.
Peşinde olduğum , her gece yanımdan ayrılırken hayallerimin üzerini örttüğün sonsuz maviliğinde sakladığın huzurun şifresiydi …
Yanağıma bıraktığın bir tek buseyle kurtulduğunu zannetsen de , benim dünyam senin maviliğindi.
Sevgim, dokunup hissedemesen de , her sabah kanatlarının arasından akıp giden rüzgarın kendisiydi.
Tutku, aşkın zirvesinde duramayan güçsüzleri keskin bıçağıyla sınarken , inançsızların kalpleri ilk darbede parçalanıyordu.
Sabrım, adımlarını sana doğru sevgimle beraber atarken, fotoğrafındaki gözler ,
bir çift aydınlık oluyordu.
El sürülmemiş , keşfedilmemiş bütün duyguları bu yüzden senin için sakladım.

Aynı yatakta ayaklarım ayaklarına düğümlense de, yüzüğündeki ışığın bir gün azalacağını biliyordum.
Ve bir gün, sırtını dönüp kendi rüyana sarılacağını hissediyordum.
Gün olur da kızgınlığım cam kırıklarına dönerse, üzerindeki kan izlerinde bile sevgimi görecektin. Kıskanmaların, sahip çıkışların tek cevabıydı o izler,
çünkü onun adı umursamaktı …
Dürtülerimin oltasına takılan basit bir hikaye olsaydın, sabah olmadan okuyup bitirirdim seni, belki kabına bakıp geçerdim duygusuzlar gibi…
Dudaklarından çıkan daha ilk cümlede hayat bulmasaydım, gözlerimi yanında kapattığım o gece rüyamda ölümsüzlüğü asla göremezdim.
Bu yüzden uzak olmalıydın bana , iliklerine kadar donsan da çözülmek için sarılmamalıydın.
Çünkü bu ruh yaşanmışlıkların tadına doymadan, onu özledikçe ölümsüz kalacaktı.
Dudakların, sihirli gecelere açılan sevişmelerimizin kapısını aralasa da,
dudaklarım dudağına değmeden, ulaşılmazlığını virüsünü hapsetmeliydi bedenimde.

Murat

MURAT DİNDE
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >