Neler yaşadı ? ne yollar gördü kaderin ben yokken yanında ?
Gözünün ucuyla bakıp geçti belki şans kaç defa başını dahi çevirmeden,
yalnızlığın nefesini almanı kaç kişi bekledi dokunup terk etmek ümidiyle ?

Karalar bağlayıp isyan etsen de can yakan hallerine dört duvar arasında,
geçmişinden kaçmayı kurtulmak zannedersin.
Bedenin bu yüzden giymek ister daha önce denemediği mutlulukları üzerine.

Arayıp sormadan, kapında durmadan geçince kör talih, yağmuru bekler yalnızlığın
yoldaş olsun diye kalan ömrüne.

Anlamaya çalışır, duymak istersen sözlerimi uyandırırım seni kabuslardan.
Adımlarını yoran sebepler ayrılmayınca rüyalarının peşinden, bir kolay bir zor geçer zaman…
Keşfedemediklerimsin içinde sakladıklarınla, şehveti ateşleyenimsin her sarıldığımda,
ölüm gibi her yerimi titretenimsin bir anlık yokluğunda…

Gidişini çizmeye gökyüzünün siyahı yetmezken, gelişine gökkuşağından borç aldığım renklerle can katarım ben…
Odana yayılan mum ışığının kör ruhundan ay ışığını doğururum, altında parlayan bedeninde yok olurum, güneş günahlarımızı örtene kadar .

Ellerimdeki on harfle konuşurum, dilimi kesseler de sevdiğimi bilme diye.
Felç etse de heryerimi bir neden aniden, başını yasladığın göğsümde duyarsın aklımdan geçipde dile gelemeyenleri.

Bulutların beyazından dikerim elbiseni, eteğinden tutunup uçmak için gökyüzünde.
Aşkın notalarıyla yazarım şarkını, her duyduğunda daha da içime işle diye.

Kim giderse benden önce bu hayat oyunundan, bir damla yaş bile ziyandır onun için.
Cebimden eksilen yıllarım sonsuz mutluluk olacaksa hayatına, armağandır her biri senin için…
Bu yüzden hazırım korkmadan ölmeye, ruhum ellerine teslim olmuşken kim ürker Azrail’in o soğuk sesinden ?

MURAT DİNDE
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >