Ve günler günleri kovaladı..Hızla geçti zamanlar. Peşine taktığını içinde sürükleyerek.

Oysa gidenler gitmek istediği için gitmemişti.
Kalanlar bu gidişi kabul etmemişti ne gam!

Ne kimse sordu gitmeyi ister misin? diye
Ne kimse itiraz edebildi...
Son beş seneye sığdı bir çok zor dayanılmaz ağrı .Ve o kadar acıttı ki canları
Peşpeşe kayıpların ağırlıgı
Anlatıldığında söylendiğinde emri hak vak i olmuş sabır dendi.
Ama bu acı taşa verildi…
Taş.... çatladı...
Her kim olursa olsun anlatıldığında düşünmeyi istemedi.
Ya ben olsaydım o !
Dayanabılır miydim i ? .................. bile beyninden geçiremedi
Ağırdı acıydı sertti zordu..dayanmak
Hani derler ya dağlara taşlara
Dağ taş dayanamaz oldu karardı ortalık toz duman oldu..
Suskunluk aldı bir yandan boşlukların yerini
Önce dışa vurum
Sonra suskunluk
unutursun
küllenır gör bak geçer zamanla dendi...
küllenmedı..
Bazıları küllendı
Bazıları olabildiğince taze kaldı
Ve sen hatırladıkça yaşar…. Onlar sende yaşar dendikçe taze bırakıldı zihinlerde yerler
anılar taze tutuldu belleklerde
Ama yıprattı
Yıpratıldı zamanla içerdeki herşey
Ve hayata anlam kayboldu
Renkler flulaştı söndü ışıklar
Önce griye sonra siyaha döndü dünya
Sonra çok zamanlar aktı karanlıkta dururken
o zamanların sonunda........

.....

Siyahın içinde küçük ışık huzmeleri gördü
korkaktı
ürkekti fazlaca
Elini uzatmaya tutmaya korktu
Işıktı Aydınlıktı Güzeldı
Ama ...
ya....
yine
canım
yanarsa ?..............................................................

ÖYKÜ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >