Bazen her yerde oluruz ve aslında hiçbir yerde olamayız. Kim olursak olalım çalışan kadın, ev kadını, bekar, evli, çocuklu ya da boşanmış hiç fark etmiyor. Ne kadar analitik ya da ne kadar kaderci olursak olalım hep aynı şey oluyor. Hiçbir şeyi idealinde yapmayı istediğimiz yada planladığımız gibi yapamıyoruz. Ve bunlar olmadığı için de bahanelerimize sarılıyoruz. Trafik, toplantı, bir komşu, ailenin diğer fertlerinin istekleri yada dertleri, patron, çocuk yada eşiniz… Bahanenin adı değişiyor ama içeriği aynı. 24 saat keşke 124 saat olsa…

Belki o zaman istediğimiz her şeyi istediğimiz gibi yaparız. Ama bir de kazanılan anlar var. İhtiyacımız olan onca saat arasından hissettiğimiz yada aklımızdan çıkmayan anlar… Evden çıkarken çocuğunuzun boynunuza sıkı sıkı sarılışı ve gülerek el sallayışı. Sırf o gülen gözlere tekrar sarılabilmek için akşamı akşam etmek... Uzun ve yorucu bir toplantıdan çıktıktan sonra boğaz köprüsünden geçerken boğazı seyretmek ve haftasonu sahilde içtiğin o kahvenin tadını hatırlamak… Yorucu bir alışverişten geldikten sonra en beğenerek aldığın kıyafeti denemek…Eşinin akşam geldiğinde bir dakikalığına seni derin derin seyretmesi tüm yorgunluğuna ve bitmişliğine rağmen kendini dünyanın en güzel kadını olarak hissetmen…

Zamansızlığın da zamanın da kıymetini bilmek. Milyonlarca saat isterken elimizdeki anları doğru değerlendirmek. Çünkü kimse bize bir sonraki an’ımızı garanti etmiyor. Doğru, keyifli, sağlıklı, mutluluk dolu ve başarılı zamanlarımızı unutmayalım. Bu anları düşündüğümüzde bize üstesinden gelmek istediğimiz anları kazanmak için bir fırsat daha bulduğumuzu anlayacağız.

Hülya Sezar Deniz