Yolculuğun daha çok başındayım. Yıllar sürebilir bu keşif gezisi. Korkuyorum demiştim. Galiba keşfetmekten de korktum gizli kırıntılarımı. Durdum. Şimdi bir cesaret, tekrar ayaklandım ve yürüyorum içimde. Korkunun derinliklerine inmeye hazırım sanırım.

Köklerime çok bağlıyım. Kimi zaman dostlar oluyor bu kökler, kimi zaman aile çoğu zaman geçmişim. Hesaplaşmalarım hiç bitmiyor. Geçmişe daldığımda kelime kelime geliyor kulaklarıma tüm söylediklerim, duyduklarım, duymak istediklerim. Baştan yaşıyorum anı. Gözlerimi kapatıp her şeyi yerli yerine yerleştiriyorum. Eskiyle gülüp eskiyle ağlıyorum. Bakıyorum ki geçip gidecekler, durduruyorum zamanı. Yeni alınacak bir nefes bile yaşanmışa saygısızlık olabilir. Tutuyorum içimde.

Yıllar geçiyor böyle ne ki günler geçmiş. Hep farklı aynalardan ama hep en baştan bir daha yaşıyorum geçmişi. Bırakamıyorum peşini ki, hayallerim gerçek olsun. Oysa gözlerimi açabildiğim zamanlarda gerçekleşen hayallerim olduğunu biliyorum. Ama ya yaralanırsam?

Geçmiş yaralamaz. Geçmiş, yaralarını zamanla sarar. Hele benim yaralarım çok çabuk iyileşir. İşte bu yüzden tehlikeden uzak, güvenli bir yolculuktur geçmişe taşıyan beni. Ama bu güvenli yolculuğun da bir bedeli var elbet. Geleceği kaçırmak.

Gelecekten kaçmak. Kaçıyorum çünkü artık canımın acımasından yoruldum. Kaçıyorum çünkü değişmek zorunda kalmaktan korkuyorum

Pelin Bingöl
pelinbingol@hotmail.com