Seveceğiz baştan!

Bazı insanlar ne kadar çok etkiliyor hayatlarımızı. Kalbimizin kapılarını açıp biz alıyoruz o kelebekleri içeri. Her kanat çırpışlarında yüreğimiz de onlarla beraber çırpınıp hızlanıyor. Renkleri yüzümüze, yaşam enerjileri gözümüze yansıyor.

Sonra bir gün kelebek olduklarını hatırlayıp gitmek istediklerinde davetkar kapılarımız onların serbest kalmasına dayanamıyor ve içeri hapsediyor. Oysa kelebekler ömürlerini çok çabuk tamamlar. Yaşarken rengarenk, alımlı ve büyüleyicidirler. Ama kısa sürer ihtişamları. Bu yüzden unutulmazdır zaten varlıkları. Bizim için vazgeçilmez olduklarını bile bile kemiriyoruz kısacık hayatlarından. Kendimizi de tüketiyoruz yavaş yavaş. Artık kanatlarının kalbimize deymediğini fark ettiğimizde paniğe kapılıyoruz. Gözyaşları, donuk bakışlar, sürekli geçmişe dönme çabaları...

Nafile!

Teklifsizce onu içeri alan kalbimizin kapıları bir daha açılmayacağına inanarak kapanacak. Işık bile sızmayacak uzun süre. Hayat kanallarımızı kurutacağız kendi ellerimizle, göz göre göre.

Sonra bir başkası gelecek. Kapılarımızı zorlayacak teklifsizce. Işığını sızdıracak içimize, yavaşça, incitmeden. Sabırsızlanmadan bekleyecek. Bakışlarıyla ısıtacak. Kapılarımızı aralamak kolay olmasa da aralayacağız. Önce ürkeceğiz kelebeğin heyecanlı kanat çırpışından. Renkleri gözümüzü alacak. Ama alışacağız. Her geçen güne alıştığımız gibi. Bir gün seveceğiz baştan.

Pelin Bingöl
pelinbingol@cosmoturk.com