Sen gelmeden önce yine yaşıyordum ,hayat devam ediyordu her zamanki gibi...

Aynaları küçüklüğümden beri sevmem ,hep onlar sana seni gösterir tamda ordasındır ve hiç kaçacağın bir yer yoktur yakalar seni ...

Oturma göz bebeklerime ...

Gelme ...

orda öylece kal bakma yüzüme ...s

Sadece orda dur ..

Ama beklemede gelme yeter...

Gitme de ...

Sen ayna gibi yüzüme baktın ,bakma ...
Gelme...

Sadece orda dur ...Ama bakma yüzüme ...Yada ben bakmayayım bir daha sana görmeyeyim ..

Bahanelerim yok aslında ,zamanın mezarına seni atmak istemiyorum gelme ama gitmede.

Bakma yüzüme..

Beni bana anlatma ,söküp atamadığım tutkumu ,durmadan gittiğim yolları ,inadımı ,korkularımı ve sıyrılmak için içimdeki çocuğun dışımda kalmasına alışkınım ben...

Hiç bir zaman kocaman kadın olmayacağım derim ...

Yapım müsade etmiyor ,tatışma becerimin olmaması gibi oysa tartışmazsan konuşmazsan hiç bir şey anlamlanmaz bilirim ...

Kaçmak benim ruhumda var ...Kin intikam duyguları bana hiç uğramadı beslenmedim ,İtiraf edeyim özendim böyle insanları üzüntülerinden dolayı bazen hiç kin tutamadım kızgınlıkarım oldu elbet ama sonra geçti ...onlardan kaçmak için düşünmem bile ama sen;

Gelme ..gitmede . orda öylece kal bakma yüzüme ...sadece orda DUR ...Ama beklemede gelme Yeter... gitme de ...

Kaçmayı biliyorum , kimin öğrettiğini bilmiyorum tek bildiğim Kaçmak ...

Ama ne zaman aynaya baksam güzel suratımı görmekten hoşlanmayan bir kadın görüyorum orda ,kimsenin kalbine,beynine değer vermediğini farkediyorum ...Ayna bunu söyler tüm gerçekleri o gösterir ...Oysa kalpler gözdedir ,yüzdedir ,bilmeyenler uzak olsun diye kaçıyorum belkide ...

Benim herkes gibi ,gözlerimde kalbim,yüzümde tüm ruhum ...Okumasını bilmeyen Gitsin ...Ama sen gitme Belki bu yüzden seviyorum seni ….Gitme …

Bakıyorum uzun uzun kendime görülmeyenleri görüyorum ...Her kesin suratında gizlidir alacası aslında ve kötü yoktur belki bu yüzden hiç bir zaman kocaman bir kadın olmayacağım. Yeniden yeniden güvenmeye sevmeye devam edicem….Ve

Kaçmaya devam edeceğim

Alışmayı sevmiyorumdur belkide

Alışmaktan korkuyorumdur belkide

Sen gelmeden önce yine yaşıyordum ,hayat devam ediyordu her zamanki gibi...

Gelme ... orda öylece kal bakma yüzüme ...sadece orda dur ...Ama beklemede gelme yeter... gitme de ...

Sonra kendimi boyuyorum ki sevmem makyajı günden güne onada alışmaya başladım 30 ları sürerken 20 lerinde bir suratla

normal olan her şeyi reddederek boyuyorum kendimi ...

Bence ,makyaj kapatır bir çok ifadeyi ...masumiyetini ...ki ben bunu çok severim ...

Her fırça darbesinde kaçarım iri gözlerimin çocuk bakışlarından ...daha da irileştirip yada renklendirip ifadesini değiştiririm kaçış başlar

Sonra boyanmaya devam ederim yüzümün rengini değiştiririm allıklarla ,kaçmak istediğimde genelde koyu rengi tercih ederim pembe beyazlığım örtülsün diye ufacık olaylara bile kızararak verdiği tepkiden kaçmak için belki de.

Dudaklarda sıra genelde kıpkırmızı renkler seçerim ,şekli muntazam ya kırmızı hiç bir kusuru affetmediğinden belki de ,sağ tarafa çektiği için mükemmellik bozulur bu da son noktadır kaçışımda ...

Her zaman böyle hissetmem makyaj yaparken ama böyle işte derin derin baktığımda aynaya bana gerçekleri o gösterir çünkü ...gerçek bu bunu ayna gösterir senin gibi bakar yani bana ...

Sen gelmeden öncede yaşıyordum ...İşte böyle ...

EBRU İNCEOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >