Yalnızlık ve sevgi aynı yerde var olması ne sızı veriyor bir bilseniz... Bana hep sızı verdi saf yalnızlık ve saf sevgi ... Hep çoktu içimde sevgi ve yalnızlık ... Bugün bunu anladım ...
Anlatmayı bıraktığında yalnızlık gelir yerleşir gözlerinin kalbinin en derinine , kalp ve göz aynıdır benim dünyamda ...
Hem kalbimde gözüm , hem gözümdedir benim kalbim. Kalbiyle bakanlar anlar ancak...
Ya parlar ya donar kalır. Tıpkı göz gibi .
Tüm ağrılı sızılı günlerde donduğu gibi sevgisiz kaldığında da donar kalp.Canım yanar .Ama can yakmam canım yansada Kendi acımı dinlerim hissederim ve severim o acıyı yeniden beni silkeliyor diye .
Ben dondururum parlarken acının gözlerini .
Bazende şartlar dondurur parlarken ve işte acı o an biter.
Ne garip düşündümde hiç giden olmamışım ,hep kalan olmuşum ...Oracıkta yalnız başına kalan ben olmuşum ...
Sevmişim bu yalnızlığı bazen ...VE içimdeki sevgiyle bir araya geldiğinde bu yalnızlığın ne çok sızı verdiğini hissettim bugün .
Giderken gitmeye meyillenirken hiç gerçekten gitmediğimdenmi hep yalnız oluşum :) ki korkarım yalnızlıktan .Bir odada bile yalnız kalmak kabusumdur .Sessizliğin sesi canımı yakar,deler yüreğimi .Kalbim sıkışır ölüm gibi tabut gibi gelir o bomboş oda .Kaçışı olmayan bir sonu hatırlatır bana yalnızlık hiç sevmem aslında ,Yalnızlık da bilir bunu yaklaşmaz bana , ben yaklaşırım ona işte tamda orada yok ederim var olan acıları.
Girdap gibi görürüm yalnızlığı, korktuğun şey en çok sevdiğin olurmuş bunu öğrendim bugün .
O girdap beni çekmedi hiç , ben atladım o girdabın içine hiç korkmadan.
Bu sefer başka, Şimdi o girdap beni çeksin diye bekliyorum başında .
Sırtını her dönenin arkasından koştum.Uzun uzun cümleler kurdum .En baskın vicdanımdı anladım.Her devrilen cümlede yeniden toplayıp yeniden aynı cümleleri kurdum keşke dememek için mi ? hayır bu sadece vicdandı sadece vicdan .
İnsani tarafım hep daha büyüdü kalbimde her gecen yıl , her gecen ay , her gecen gün.
Gidenlere el sallarken bile gidemedim ben .Gitmek ne demek ? benim dünyamda ? Hiç bilemedim .
Taaa eskilere döndüm bu gece .Neden ben hiç giden olmadım ? olamadım ,canımı yakanlara rağmen.
Yalnızlığı seçtim tam 6 yıldır,saplanıp kalmak istemek, bir çeşit yalnızlıktı belkide,Vicdanımın benim kalbime vurduğu kelepçeler sessizliği dinleyip acı çekmek ve bu acıdan keyif almasamda devam etmekti .
Saplanmak varsa orda acı var demektir . Tanımak istemek varsa orda heyecan var demektir .Ama saplandım yalnızlığıma ben
Yalnızlık ve sevgi aynı yerde var olması ne sızı veriyor bir bilseniz .Bana hep sızı verdi saf yalnızlık ve saf sevgi .Hep çoktu içimde sevgi ve yalnızlık .Bugün bunu anladım .
En zor günlerinde yanında olmasını istemediklerin olurken, yalnızlıktan kavrulduğunu hissettirir sana.Ve o girdabın seni çektiğini hissedip canın yanıyor, Bitirdiğin de hiç bir şey hissetmediğini anlıyorsun.
Ben bugün kalbimin gidene uyuştuğunu farkettim.İşte buymuş gitmek dedim .Gidenleri anladım bu gece.
Kurtulmak için kurtarmak gerektiğine inanırdım oysa.Bu gece bunun yanlış olduğunu anladım .Kurtaramazsın sen kurtulmak isterken seni kimse kurtarmadığı gibi .
Her yer kendinden daha yakın en uzaklar bile anlarsın o an .Ama kendinden daha uzak yok ki aslında bilirsin.Kendine doğru gelmek en yakının en sıcağındır.
En zor denilen o günlerde kimsenin seni anlamadığnı sandığın günlerde , birileri anlar .Şaşırırsın gözlerin ışıldar sırtını dönenler ,sana birer birer dönsün diye dualar etmezsin artık .Aynı yerden kaç kere kırıldıysan artık uyuşmuşsundur durdurursun duaları .Huzur kaplar içini kendine geldiğin an.
Ve bir gün şunu anlarsın işte bunu ancak o zor dediğin günlerde anlarsın ,Sevgi, hem korktuğun hem içinde sakladığın herkesden kaçırdığın şeymiş meğer.
Şehir ışıklarında, kaybolan sönen gözlerimin ışıkların danmıdır nedir hep yeşil çeker beni ..dağlar bayırlar , vadiler , parklar, kuş sesleri içime aktığında huzur gelir kalbime yerleşir .Birinden iki kelime duymak gibi derim. Mutluluk duymak ve huzur bulmak .
Ama yinede kaçamazsın kendinden kaçamadığın gibi şehirden , kalırsın burda ...Hiç bir yere sığamazsın .Giden olmuşsundur artık ve kendine gelirsin tek gitmen gereken doğru yer burasıdır.Geldiğinde kendine işte huzur budur dersin.Her düşüp kalkışta, Başı dönen ruhuma rağmen direnip sevilmeyi beklerken uyuşmuşum meğer bunu farkettim bu gece . Giden gelsede ne fayda artık .Uyuşmuş kalp yol alamaz .
Korunaklı dünyandan çıkarsın ruhun çırılçıplaktır onun yanında . Onun dikenli tellleri ruhuna battığın da, sen geri adım atmıyorsun ya işte o zaman .Kalp uyuşur gidene karşı hissetmezsin onu bir daha.Huzurun koynunda ninileriyle uyutursun kalbini dinlensin diye .Artık kendine gelmişsindir. Yeniden yaşama sevinci bulursun huzurla.
Saf yalnızlık ve saf sevgi ...Hep çoktu içimde sevgi ve yalnızlık ...Bugün bunu anladım ...VE bugün serbest bıraktım içimdeki yalnızlık ve sevgiyi ...
İncelen bedenin büyüyen bir kalbinin olması belkide buna sürekledi beni bugün bunu anladım ...
Sevgiler
EBRU İNCEOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
