Hayat hep istediğini verecek olsaydı onun adı ‘hayat’ olmazdı…
Elbette ki bazen şaşırmalısın, bocalamalısın, korkmalısın…
Her şeyin tam istediğin gibi gittiğini düşünsene, çok kolay, çok basit, çok planlı…
Hiç sorun yok…
Beklediklerinle gerçekleşenler de aynı…
Ne anlamı kaldı ? Kalmaz…
Böyle başlayalım istedim bugün… Bazı şeyleri çok fazla düşünmekten ve çok fikir yürütmekten yorgun bir kafam var şuan… Aslında yazının başı ve sonunu nasıl toparlamam gerektiğini dahi bilmiyorum, olduğu kadar, gittiği kadar yazacağım…
Ne diyorduk? Hah, evet… Plan… İlginç bir şekilde şu son 1 haftadır plansız bir şekilde ummadığım kişiler hakkında öğrendiğim ummadığım şeyler beni tesadüflerin olmadığına, aslında her şeyin planlı, ancak benim planım olmadığına bir kez daha inandırdı… Evet saçma bir cümle ve şöyle toparlıyorum; bunları öğrenmem lazımdı, öğrendim. Ama bu benim planlarım arasında yoktu ki? Bambaşka birinin benim için çizdiği yol bu… Şuan bildiklerimi taşıyamamanın korkusu var içimde elbet. Tamam belki de bir cinayet görmedim ama ufak bir katletme olayı gördüğüm kesin! İkili bir durum, ete kemiğe bürünmemiş…
Çok uzatamayacağım bu yazıyı… Yazamıyorum, aklımı toparlayamıyorum…
Ama bir değişim sürecindeyim bunu bilmeniz en güzeli…
Gelecek günlere siper etmen gereken şeyin ne olduğunu bulmak güç…
Ama ben şimdilik bildiklerimi siper ediyorum kendime… Belki büyük bir kurşunla dağılırlar diye…
GÖKÇE KURTOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
