İnsan ruh haline göre de yazı yazarmı? Öyle bir yazar ki... Nasıl müzik, bulunduğu her ortamı farklılaştırırsa insan ruhu da ortamın havasını değiştirir birden. Bomboş bir sokaktan geçerken sessizlikte sokağın boşluğuna takılırsın ama o anda kulağına sokakta saksafon çalan bir adamın enstrumanından çıkan melodiler takıldığı anda o boşluk gider,yerini huzura belki de hayallere bırakır.Hayal kurarken sokağın boşluğunu unutur gidersin..
Ruh hali de böyle yazılara, satırlara yansır çoğu zaman. Birkaç gündür yazı yazmaya çalışıyorum,oturuyorum bilgisayarın başına, modumdan olsa gerek bir bakıyorum hep olumsuz, hep uyumsuz şeyler yazmışım. Siliyorum geri yazıyorum sürekli... Sonunda pes ettim, dedim ki bu sefer de uyumsuzluğumu yazıyım o halde : )
Herşey üzerime geliyormuş gibi hissettim bir süre, yeni bir ülkeye alışma sürecinden midir nedir bilinmez. Sonra acaba tüm dünya düz yolda da ben ters yöne gidiyorum ondan mı üzerime geliyor diye düşünmeye başladım. Olur ya bazen, kimseyi memnun edemediğini hissedersin, bir tartışmada düşüncelerini kimsenin tarafına yakıştırmazsın, iyi olup herkesi memnun etmeye çalışırsın(ki zaten iyi bir insansındır) bir bakarsın ki kimsenin umrunda değil,herkesin kendince sebepleri,kendince haklı ve haksızlıkları var.
İnsan “uyumlu”olmaktan yorulur mu? Ben bazen çok yoruluyorum,bazen gerçekten bencil olmak istiyorum. Empati kurmak istemiyorum, ben kendi içimde haklıyım çünkü buna üzüldüm demek istiyorum,çünkü birşeye üzüldüysem bu zaten elimde olmadan haklılık payımı % 90 a çıkartmaz mı.?Pes etmek istiyorum bazen,boşvermek. Zaten biliyorum ki 2 gün sonra gececek bu hislerim,ayağa kalkıcam,devam edicem,2 güncük de uyumsuz olsam,boşversem olmaz mı?...
“İnsan” olmak zor zanaat, herzaman aynı dirayetle ayakta kalma gücü bulamıyorsun bazen,hormonlar,duygular birton şey. Bazen de güçlü olmaktan yoruluyorsun. Böyle hissettiğimde hep Sezen Aksu’nun bir şarkısı aklıma gelir, ne güzel söylemiş; “Ben bu dunyaya bir turlu alisamadim, bu yuzden insan icine karisamadim,bana mi sordunuz adimi koyarken, bir kustum bir daha barisamadim.Uyumlu faniler bana uyumsuz derler.Delirttiniz beni ey ehven-i serler.Uzlasirsam namerdim atese verseler.Garanti muhabbetlere yilisamadim..”
İnsan olunca işte, bu dünyada yaşamaya alışıyorsun, insan içine de karışıyorsun,küsüp barışıyorsun da, uzlaşıyorsun da. Hatta yeri geliyor, garanti muhabbetlere de yılışıyorsun. Bazen sıkılıyorum ama,şimdi de öyle hissediyorum,varsın “uyumlu” faniler bana “uyumsuz”desinler, pek “uyumlu”olasım yok buara,kendime mola veriyorum,arada yapmak lazım sanırım delirmemek için…
İmge Özbek Reyhan
imgeozbek@gmail.com
İMGE ÖZBEK
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
