Yaşamışlığın boyunu aşmışsa eğer, bazen bir filmde gelir gözlerine oturur sustukların…
Merhameti, şefkati aradığın anda göğe yükselen çığlıkların elini uzatır yukardan sana, başını tutup kaldırır. Tek bir narin ses yükselir tüm seslerin içinden ve tüm seslerin üzerinden süzülür… tüm sesler havada asılı kalır bir an için… içinde sonsuza dek yaşayabileceğin bir an olur, zaman silinir ve başını kaldıran eller yüzünü okşayıp onu tanrıya benzetir ve bir olursun onunla… huzura kavuşursun, nihayet özgürsündür…
Sevgiliye kavuşman için koydukları mesafeleri aşarsın o zaman. Kuralları ve uyumsuz notaları silersin. Çatlak sesler, aşağı çekilmiş notalar gibi yükselmek için çatışır seninle… duymamak için, uyanmak için, yaşamak için herkesin uyumasını beklersin…
Hoşnut olmadığın mecburi masken seni kandırıp yapışır yüzüne, ya ondan kurtulmak için yüzünü yırtıp atarsın kanayarak ya da kabullenirsin susarak…
An’ı yaşamak için ömrünü tüketirsin, hayatın hikaye olur rakı sofralarında…
Herkes uyur, sen hikayeni yazarsın, hikayeni yaşarsın… üç-beş yıldız da sen yakarsın yolunu kaybetmişlere ve bazen yolunu kaybettiğinde senin için yakılmış yıldızlara bakarsın…
Kışsa, soğuksa, gece sokak taşları yalnızlıktan buz tutmuşsa, ışıklı pencerenden sokağa bakmışsan ve içinde yaşattıklarınla hem yalnız hem çokluksan, korkmalısın…
Sevgiler…
Itır…
ITIR SEMA ERTAŞ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
