Neden ve nereye uzadığını bilmediğim bir ağacın dalıyım bazen. Sahibim sağolsun arada su verir büyüdüğüm saksıya, payıma düşeni almak için epey debelenirim. Sürüden ayrı gibi dursam da aynı ağacın dalıyım, büyürüm kendi ışığıma doğru. Uzayan dalımın en kuru yerinde bir filiz yeşerir arada, büyümek için sadece su ve sevgi ister. İstediğini alınca unutuverir filizlendiği yeri, adamdan sayar kendini. Ben önemsemem ama bir bakarım adam oluvermiş, yaprakları benim suyumdan aldıklarıyla büyümüş.

Kızarım benden habersiz adam oluşuna, belki de kıskandığımdan. Sonra nerden başladığımı hatırlarım affederim onu.

Makus talihinin haşlanmak ya da kızarmaktan ibaret olduğunun farkındalığındaki patates kadar bilinçli miyim acaba?

Belki, bazen ya da fark etmek istediğim zaman.

Bir patates bilinci kadar belirgin bakmak isterim uzaktaki ışıklara. Sarhoş gözlerimin yaydığı ışık kadar sahici olmak gözlerde. An’ları uzatmak isterim gerçekte ama hep rüyalarıma kısmet olurlar. Tutku mahallesinde büyüyenlerin oynadıkları oyunları bilmek yenilmemi kolaylaştırır. Ben seçmem, seçilirim çünkü hangi pazarda ne kadar ettiğimi bilmek yeniden başlamamı kolaylaştırır.

Bana değer biçenlerin, beni kendi içinde isimlendirenlerin eğlencesiyim; çünkü beslenmek benim de hakkım.

Apaçık bir gizlilik içindeyim. En sevdiğim yanlarım tehlikeli. Ama korkanlara karşı, su içeni görmüş yılan kadar merhametliyim. Yolumdan ayıkladığım çakıl taşları kendini kayadan sayar. Ama severim içinde taşıdığı küçücük taşı hazine sayanları, bakar körleri, kuru bir daldan filizlenip başını uzattığında kendini ağaç sananları.

Gecenin kör saatinde el yordamıyla kendini bulanları ve karşısındakine susarak konuşanları da severim. Ben bazen kendimi, kendini her şey sananlara hiçmişim gibi sunmayı da severim. Terazimin kefesinde kimin ne çektiğini görmek için…

Ey zat, sana sesleniyorum. Üzerimde deneyebileceğin her şeyi gönül rızasıyla kabulleniyorum. Hatta sana yardımcı olmak için senden önce davranıyorum. Bana yüklediğin misyonla yaşıyorsam umduğun vizyonu kendime ekliyorum. Sen zahmet etme…

Benimle hesap kitap yapma, benimle başkalarını toplama, benden sahip olduklarımı çıkarma, beni büyüklüğünle çarpma ve beni kendi içimde bölme, senden sadece bu kadarını istiyorum.

Anlaşırsak ne alâ, anlaşamazsak bu hayatı kavga dövüş yaşayacağız demektir…

Sevgiler,

Itır…

ITIR SEMA ERTAŞ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >