Yarını daha bugünden özlemiyorsan, güneş sana küsüp yüzünü başkasına mı
çevirir sandın?
Bu kadar kolay mıydı aradığını bulmak ? ve kolay mıydı ? bulduğunu
terk etmek?
Zor olan bu yüzden mi değerliydi ? ve ulaşılmazlığın kumaşına bürünmek
bu sebepten mi sıra dışı yapıyordu insanı ?
Farklılığında bir bedeli vardı, hiç kimsenin yaşamadığın yaşamak için ödenen bedeller gibi…
Peşinden sürüklemek istediğin kaç yaşam, uykusundan uyandırmak istediğin kaç rüyaperest geçiyordu kimbilir aklından ?
Denemek gerekiyordu her şeyi, bütün cesaretini toplayarak…
Tuttuğun dileğin gerçekleşmesi yıldızları saymak kadar zor değildi,
en hafif rüzgarda bile inandığının elini bırakmıyorsan, hayal gerçeğe doğru daha hızlı koşmaya başlardı…
Yaklaşmak için uzaklaşmak gerekiyordu zaman zaman, sihirli bir özlemdi çünkü seni arzularına doğru çeken…
Bazen kısa kayboluşlar, kendini kendinde kaybedip çıkmazlara girdiğinde,
özünü tekrar bulman için seçmen gereken tek yol gibi görünüyordu.
Masallarla kaybedecek zamanın iyice azalmışken, bir taraftan tek ve farklı olma isteği, hırsını adeta daha hızlı kamçılıyordu..
Korkunun ve ölümün önüne geçen yaşamın adında, senin ismin yazmalıydı.
Bütün tehlikelerin üzerine gözlerin kapalı giderken, onları sadece uyandığını anlamak için açmalıydın.
Yoksa yarın, hep anlamsız bir yarın olarak bekleyecekti seni,
ne dünden, ne de bugünden farklı yaşanacaktı günler.
Bu yüzden hayallerini eşsiz yapan gerçekleşmesi değil, gerçekleştiği güne kadar zaman kaybetmeden çıkacağın o sıra dışı yolculuktu.
MURAT DİNDE
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
