Kaç kişimiz bu dönem’de kendi olmayı, kendi’nde kalmayı ve kendince tanıtmayı başarabiliyor karşındakine bu hayattı.. hayatını

Yaşamla birlikte..birçok şeyi, tadıyor ve öğreniyoruz..güven duygusu, kelime manasını kaybediyor gün geçtikçe her birimizin hayatında, ve kimler kim’ler oluyor, hangi şekle dönüşüyor, kimi hormonlu tatsız bir meyve tadında, kimi sevgiden yoksun şaklabanlıkla ilgi çekmek durumunda…

Sevgi denilen şey bu kadar kolay harcanılır mıydı?

Sevgi neden vardır? ya sevilen? seven ile sevilen her zaman buluşur mu? bu mümkün mü? herkes buna laik midir? yoksa bunun için ne yapılmalıdır?

Sen sevgiye laik olmak için ne yaptın? Sevgi’yi bulan o kişi ya da kişiler gerçekten laik mi?

Bu sorular hep sorulur arkadaş toplanınca dost meclis’lerinde, daha anlayamadınız mı? hayat kendi elinde…

kimse kimsenin hayatından pay alamaz....ne kadar yiyecek hakkın varsa onu yer tekrar o hakkını biçersin..

Dans etmek lazımdır hayatla, bazen raks etmek...belki de bazen vals..uçuşmalı hayat ayaklarının altından, melodilerle hayaller havada uçmalı..sevmeli, sevişmeli ...duygularla coşturulmalı insan tüm bedeniyle yaşamalı, yaşatılmalı..

Hep kendine bakmalı..etrafı takmadan düşündürülmeli kendinden....başkaları tarafından....

Sevmeli hep buna inandırılmalı..konuşmadan tanıtmalı kendini kendince..sevdirilmeli daha anlamını anlamadan yer etmeli kalplerde...istenmeli istenilen olmalı ve hep renkli güzel kalmalı belki bazı soluk kalp ve tenlerde..

Güz yağmurları hep vardır...her hayatta her koşul ve mevsimde..senin elindedir hayat hep her zaman ve mevsimde..

Yağmur yağıyorsa..takmamalı koşmalı altında çığlıklarla gülmeli..eğer güneş açmışsa hakkını güzel vermeli...rüzgarda uçurtmaları çıkartmalı..fırtınada kahveni alıp dalların valsini izlemeli..sen sen ol ve sadece kendi hayatında kendin ol!!

NEMZA SİNANOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >