Çikolata ve müzik koydum adını. Sonbahara yakıştırdım ben onu. Eylülün sarı yapraklarını Ekim yağmurlarına ekledim. Bir isim tuttum aklımdan, o ismi sır gibi sakladım. Kimselere demedim onu sevdiğimi. Onu sevdiğimden adım gibi emin olsam da bunu sakladım herkesten. Söylersem nazar değerdi kesin. Ya da kulağına giderdi onun…
Siyah çikolataydı sevdiğim, bir de filtre kahve içerdim. Üşürdüm ben çok, içim üşürdü yazdan güze dönünce günler. Onu düşünürdüm bazen. Elimde değil, gülümserdim. Çikolatamdan bir ısırık daha alırdım, kahvemden bir yudum… Derin bir ah çekerdim, herkes dönüp bakardı. Yok bir şey, derdim, aklıma bir şey geldi, diye eklerdim.
Aylardan Eylüldü, sonra Ekim geldi takvimlere. Günün isminde tuttuğum o isim çıktı. Günün yemeği en sevdiğim yemek oldu. Okullar açılmıştı sanırım, ben onunla daha yeni tanışmıştım. Dün gibi aklımda, bej bir pantolonu vardı. Heyecanla gelmişti yanıma, elini uzatıp elimi sıkmıştı. Memnun oldum, demiştim memnuniyetle; sonra da önüme bakmıştım.
Sanki konuşamayacaktık ağzımızı açsak. Bir kadeh içki söylemişti hemen, hazır evde başlamıştı zaten, hızını kesmeden devam etmişti. Ne güzeldi her şey. Hem de ne kadar komik. Yan yana oturup birbirimizi özlemiştik. Öyle bir şey vardı ki havada üstümüze yıldızlar yağar gibi yanıyorduk. Dönüp duruyordu dünya, durdurmak istemiyordum. Gülüyordum sürekli. Birbirimize bakıp gülümsüyorduk.
Daldan dala atlayarak ordan buradan konuşmuştuk. Konuşacak ne çok şey bulmuştuk. Sık sık kalkmıştı yerinden; ama yine yanıma oturmuştu. Sonra bana bacardi cola ısmarlamıştı çaktırmadan. Önümde yenilenen kadehi görünce teşekkür etmiştim.
Teypte hangi CD kaldı en son, radyoda kim vardı son bıraktığımızda… Ne çabuk geçtik köprüyü, hangi şarkıyı çok beğendik, nelerden konuştuk… Doğup büyüdüğümüz yerden, burçlardan, ailemizden…
Müzik vardı hep aramızda bir yerlerde. Ondan bana bir şarkı gibi geldi sözleri. O kadar güzel şeyler söyledi ki hepsini unuttum. Hiçbiri kalmadı aklımda. Sadece “canımmm” dediğimi hatırlıyorum, bir de ona sımsıkı sarıldığımı. Gerisi sır. O bile hatırlamıyordur sonrasını. Çok şeyi unuttuğu gibi silmiştir belki.
Derken hiç beklemediğim bir anda, adımı anmadığı nice akşamdan sonra bir gece vakti içmeye çağırmıştı. Gerçekleşemeyen ve devamı gelmeyen bir buluşma teklifi sadece.
Çikolata ve müzik var mı, demişti. Kalmadı, demiştim, gülerek. Bayramdı sanırım. Anneannesini eve bırakacaktı.
O geceden sonra haber alamadım bir daha. Bana yabancı yarattım en sevdiğimden. Çok şey oldu belki, milyonlarca ayrıntı. Yine de müzik hepten sustu. Çikolatam bitti. Tek bir an kattım tüm anıların üzerine. Bir tek o anı görür oldum düşlerimde.
Ilık bir bahar akşamıydı, denize açıldığımızda. O mavi giymişti; ben en sevdiği kazağımı. Bahar gibisin, demişti. Gülümsemiştim. Güvertede bir tek biz vardık o gece. Bir de çikolata ve müzik.
Nilhan Fidan
fidannil@yahoo.com
NİLHAN FİDAN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
