Ne çok şeyle dolup taşıyorsun ah KAFAM!!
Ne çok şey düşünüyorsun olduğun yerde, durduğun yerde, emir komutayı almışsın eline, hükmediyorsun resmen benliğime.
Ne çok karışıyorsun be KAFAM! Ne çok kurcalıyorlar seni böyle. Sanki durmuşsun gibi hissediyorum bazen ama durduğunu düşündüğümde bile aslında deli gibi çalışıyorsun.

İçinden çıkamayacağın şeyleri düşünüyorsun KAFAM, içinden çıkmaya ve çıkarmaya çalışırken belki de daha da çok karışıklığın ortasına sürüklüyorsun hayatımı. Bu kadar çok dolup taşarken, her şeyin en doğru ve en olurunu da emretsen bana, onu yaptırsan bana. Onu yaptır ve beni uğraştırma. Çözemeyeceğin şeyler için bedenimi de yorma, beni uykusuz bırakma. Benim de uyumaya ihtiyacım var ve senin de aradabi DURMAYA ihtiyacın var.

Sonların ardından gelecekleri düşünüyorsun KAFAM. Sonu yaşamadan ardını düşünüyor ardı gelmeden ardının ardını hesaplıyorsun. Kendi kendini yoruyorsun ve kimseye bir şey sormuyorsun. Aslında sorguladıklarının belki yerini bulmayacağını, aslında sen de biliyorsun. Biliyorsun da ne diye eziyet ediyorsun. Eziyet ettiğini fark ediyorsun da neden bundan vazgeçmiyorsun.

Kendim yetmiyormuş gibi hayatımdaki her ismi fosforlu kartona kocaman yazılmış gibi gözüme gözüme sokuyorsun. Hadi bunları da teker teker düşünüyoruz, diyorsun. Hadi çözüm bulmaya çalış, hadi ara sor, hadi tek bırakma, hadi koş yanına, herkesi koy bir sıraya, kendini ise en arkaya, her fosforlu kartonda bir isim daha, her isimde bin bir efor daha, bin bir çaba, tanrım fazlasıyla….

Oturduğum yerde dalıp götürüyorsun beni. Düşündürüp düşündürüp senaryolar yazdırıyorsun, daha oynanmamış oyunlarda oynatıyorsun belki de hiç yazılmayacak kitaplara konu ediyorsun. Bunu yapıyorsun KAFAM. Öyle çalışıyorsun ki günler öncesinden günler sonrasını gözlerimin önüne serdiriyorsun. Öyle çalışıyorsun ki dünlerimi bugünlerime kelepçeliyorsun. Öyle çalışıyorsun ki dünlerimle bugünlerimi doyuruyorsun ya da geçmişimle el ele verip geleceğimden soğutuyorsun.

Şşşş KAFAM, fazla didikliyorsun. Fazla uğraştırıyorsun. Fazla yoruyor fazla üzüyorsun. İzin vermiyor, hapsediyor, köle gibi kullanıyor, ama hakkını yiyemem beni bi kenara atmıyorsun =) ayy Allah razı olsun…
Ama boynuna tasma takılmış köpekler gibi, yine de sen tutuyorsun beni….

Pis pis sırıtıyorum şimdi sana, çünkü bak;

Bedenimdeki yüreğime söz geçiremiyorsun ama KAFAM =) Ha haayyyy Oh canıma değsin belki de alt ettim seni işte. Yüreğimle kavga mı ediyorsun yoksa, pardon duyamadım?? Hmm senin yanında dönüp dolaşsın düşünceler, tabiî ki sorular oluşsun soru işaretleri dolsun her bir yanında ama beni koruyan bir yüreğim var NABEEEEEERRR…

Sevgili KAFAM, aşık olmuş olabileceğim ihtimali dahilinde, bu noktadan sonra seni takmıyorum =) sen dolup taşabilirsin, sen düşünüp durabilirsin, tırnaklarımı yedirebilirsin bana problem değil, uykularımı kaçırabilirsin sıkıntı yok,
Aşk var KAFAM aşk var…
Huzur var KAFAM huzur var…

Eyy gidi ey, öyle bir omuz var ki, seni solda sıfır bırakır, alır beni senden kaçırır…
Gel varalım seninle uzlaşmaya, son ver sen de benimle uğraşmaya..
Hadi KAFAM hadi, görüşürüz biara…

Saygılarımla…
=)))

PINAR ÜSTÜNDAĞ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >