Bugün senin ektiğin çilekleri toplayıp çilek reçeli yaptım babacığım. Bir görsen bahçede ne ektiysen filizlenmiş büyümüş kocaman olmuş meyveler ama sen yoksun. :(
İçimde bir hüzün bir fırtına ister istemez gözlerimden dökülüyor damlalar, senin evinde, senin bahçende, senin dokunduğun şeylere dokunuyorum aylar sonra, ne çok hayallerin vardı, ne çok severdin, kadir kıymetini bilirdin buraların.
Şimdi biz arada yokluyor sırf seni özlüyoruz sen istiyorsun diye geliyoruz buralara.
Çocukken oynadığımız bahçede çimlere basıp çıplak ayak yürüdüm bugün.
Çocuk olmak istedim masum ve korkusuz.
Hiç büyümemek ve büyüyüp savaşmamak istedim...
Biliyor musun artık eskisi gibi cesaretim yok hiç bir şeye.
Korkak savaşçı oldum, karanlıklar içinde gözlerim kapalı yürüyorum, güveneceğim bir dal bir ümit peşinde koşuyorum kimi zaman.
Meğer sırtımı dayadığım ne büyük kuvvetmişsin farkına varmamışım.
Şimdi sağa sola dayadıkça omzumu savruluyorum bir oraya bir buraya.
Biliyor musun artık söz verdim kendi kendime bu hayata bir kez daha dikileceğim.
Eskide yaptığım gibi, tıpkı çocukken bir şeye kızdığımda yaptığım gibi inatçılık oynayacağım işte!..
Her şey inadına.
Hadi gel seninle son kez ebecilik oynayalım babacığım.
Ben ebe olayım sen saklan, ama çok kuytu yerlere saklanma olur mu?...
Bak içime saklanmışsın çok çabuk buldum seni.
KÖREBE :)
Selma Sarıgüzel
SELMA SARIGÜZEL
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
