Işık hüzmeleri ile göbeğe düştüğünde annesinin yüzüne vurdu aydınlık.
Ağır ağır kıpırtılar hem içini gıdıklıyor hem de huzur veriyordu.
Bu ışığın kırılması idi,ince bir çizgi halindeyken yer değiştirmesi ve tüm semayı aydınlatarak inmesi ile,
Geldi.
Yerini bildi,hiç şaşmadı dendi yüzyıllardır.
Bir de adını sorar,durur derler,merakından mıdır bilinmez.
Hitap şeklidir istediği,kişiliğine atılıcak ilk imzadır aslında.
Kendi seçer derler.
Aşkdan doğan aşk için seçtim,
Adını ben koydum.
“Cennetteki inci tanesi … Korunan…”
Minel.
Sevinç Çakmaz
sevinc@cosmoturk.com
SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
