Bu da nerden çıktı şimdi diyenler vardır aranızda,
İnsanın kaç tane ailesi olur ki?
Yoksa bu köşe yazarı evlatlık mı? Ya da ailesini tanımıyor mu?
Yok böyle şeyler dostlar, trajik bir durum yok ortada, bir ders, birkaç hata bana bunu hissettirdi de ondan bu sözüm.
Hayatın içinde onca koşuşturma içindeyken, birazcık dışarı çıkıp hayatımıza, yaşadıklarımıza ve çevremizdekilere bakma fırsatı daha doğrusu zamanı bulamıyoruz, yaratmıyoruz çoğu zaman…
Çoğumuz köklerimize o kadar bağlı yaşıyoruz, kök salıyoruz hayata, bir bağlanma ki sormayın gitsin yapışırcasına. Birazcık bizi tutup çeken bir şey olduğunda ise derinden sarsılıyoruz canımız acıyor, kökler titremeye başlıyor işte o zaman gözümüze inen perde aralanıyor, mecburen dışarıya sıyrılıp hayatımıza bakıyoruz. Hatta ağzımız bir karış açık bakakalıyoruz.
Sorgulamalar, tartmalar, ölçüp biçmeler başlıyor, müthiş bir terzi oluveriyoruz birden. Derinlere inip nerde hata yaptığımızı bulmaya çalışırken de sünger avcısı oluyoruz ama vurgun yiyoruz maalesef. Şanslıysak denizin üstüne çıkabiliyoruz çoğumuz hayata dönmek adına, vurgun yeri biraz acıyor ama geçiyor birkaç güne kadar, ince sızısı ile vurgunu yediğimiz an kalıyor hatırımızda…
Tüm bunlar olup biterken, kendi ailemizin dışında da aileler kuruyoruz. Çünkü
öyle hissediyoruz, güvenmek istiyoruz buna ihtiyacımız var, derinden bağlandığımız için de birkaç ailemiz oluveriyor, yürekten bir bağ kuruyoruz…
İşten güçten, dostluklardan, sevgililerden, ağabey abla tadındaki arkadaşlıklardan birçok aile inşa ediyoruz, kiminin temelleri sağlam yıkılmaz, kimin tuğlaları çürük, çok sonra fark ediyoruz. Dersimizi alıyoruz, karne zayıflarla dolu gelmiş, hatalarımızı da sevip kabulleniyoruz bir daha tekrarlamamak adına.
Şimdi sorarım sizlere bizim ailemiz kim?
Bir insanın kaç tane ailesi olur ki?
Aile her an yanında olan, canın yandığında ilk koştuğun, omuzları, yüreği, hoşgörüsü her daim karşılıksız ve sorgusuz bize açık olan sahip olduğumuz en değerlimiz değil mi?
Ne büyük mutluluk ki kendi kendimize kurduğumuz diğer ailelimizden hayata dair böyle dersler alıyoruz ki dimdik hayata devam edebilip elimizdekilerin değerini bir kez daha anlayabiliyoruz…
Dostlar; insan nasıl hissederse hissetsin hakikaten sahip olduğumuz bir tek ailemiz var…
Ve ben her şeye rağmen tüm ailelerimi seviyorum…
Sevinç Çakmaz
sevinc@cosmoturk.com
SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
