BU BİR YAZI DEĞİL ASLINDA …
Manifesto?.. Belki …
Nokta atışı cümleler ile saklı bahçeler var içinde,
İsteyenler,bekleyenler,sevenler,beklentisi olup var sayıp yaşayanlar,olmayanı varmış gibi göstermeye çalışanlar,aslında kendi ile savaşanlar,mutlu olanlar,farkındalığın farkına varabilenler için …içinden kendine uygun olanı çekip alsın diye
…
Sevgiyle …
“Sevdada sorguya ve çözmeye gerek varmıdır ? Yüreğe ekilen şeyler varsa bunun rengi,şekli,gelişi,devam etmesi nedendir sorusuna da gerek de yoktur.
Sebep aramaya gerek varmıdır?Şu dünyada hiçbir şey sebepsiz olmadığı gibi hiçbirşey de tesadüf değildir ?...”
“Sen ve ben biliyoruz yaşadıklarımızı,neyi nasıl yaşadığımızı!Nasıl sevdiğimizi…Sen ve Ben … Yetmez mi ? Kimi ilgilendirir ki ? Kimin hakkına ve haddinedir ki sorgulamak,yerine kendini koymaya çalışmak…Dostlar olmalı etrafta sadece dostluk için.Ötesi… Sevgi sadece iki kişilikdir.”
“Söylenenlerin ve yazılanların bir sebebi vardır her zaman.Olma olasılığı da …
Dilekler ve hayaller ne içindir? Gerçekleşmesini istemek içindir.
Dilekleri ve hayalleri birbirinden ayıran da olma olasılığıdır…
İkisi de gülümsetir.Gerçekleşenlere dilek,gerçekleşmeyenlere hayal denir hayat çeşmesinde,
Ya sonra ne olur ?
Su akar yolunu bulur! “
“Eksiklik arıza getirir.Herşeyde…Tam olmalı,basit şeyler olmamalı!Paylaşımlar derin olmalı,o derinliktir gerçek doyum.Doyum da hayattır.İstediğin…”
“Kırılmamak için kırdığımız oluyor.Duvarlar örüyoruz ya başkalarına,aslında hayata,aslolan hayatı engelliyoruz bilmeden.Kedi gibi saklananlarımız oluyor yorgan altına.Ya yürek…Yürek hep aynı atıyor,duvarlara ve yorgan altına rağmen.Yürek yüreğe bağlanmışların bağı hiç kopmuyor.Herşeye rağmen…”
“Beylik laflar etmemeyi öğretiyor hayat. Susuyorsun.Bekliyorsun.Görüyorsun.Çoğu zaman bir köşeden izliyorsun.Sahne oyuncu dolu,oyun ise bazen komedi bazen dram.Kah gülüyor kah ağlıyorsun.Genelde tema aynı,entrika.Spotlar en tepede sadece sahneyi aydınlatıyor.Sen arka koltukda seyirci,yerin en rahatı,en objektifi,görebildiğin için,sahnede olmadığın için.
Gülüyorsun!!! Ama içinden… Görmüyorlar… Anlamıyorlar… En güzeli… “
“İnsan dünyayı dolaşıyor,arıyor,görüyor bazen dokunuyor.Ama asıl yürek istediğini arıyor,o istediğine koşuyor,komutları o veriyor,sen nereye gidersen git.O buluyor.Buldumu bırakmıyor.Arkandan önüne gelip geçen hep gerçek sevgi oluyor.Bazen de bir bakıyorsun aradığın geride bıraktığını sandığın oluyor.Oysa asıl gerçek,o seni hiç bırakmamış ,anlıyorsun.”
“Birileri senin için kılıç kalkanlara bürünüyorsa,senin haberin olmaksızın savaş ilan ediyorsa mutlu olmalısın.Senin sahip olduklarına,seni sevene sahip olmaya çalışıyorsa şükür etmelisin.Çünkü seni kendinden güçlü ve yenilmez görüyordur.Hele ki kelamlara hiç takılma,kelimelere takılmak acı getirir,yanlışa sürükler.Senin yolun doğru,ışık dolu,sevgi dolu.Yürümeye devam et.Belki onlar da özenirler de o yoldan yürürler.Sadece dile…”
“Kendine geç kalma ! …Hayat gel gitlerle dolu.Gidenin değil gelenin ne getirdiği önemli.Benim zannettiğin belkide hiç senin olmamışdır.Yanılsama içinde olma!Görmek istediklerine ve olmasını arzu ettiklerine inanarak hayatını erteleme.Bekleme.Unutma o beklediğin ya vardır ya yoktur.Kendine yazık etme.Kendine geç kalma!...”
“Her insan yapmış olduğu seçimlerle kendi hayatının yolunu çizer.Muazzam bir ressamdır,tuvale vurulan her fırça darbesi ona aittir.Ortaya çıkan resimde ya muhteşem bir gökkuşağı ya da fırtınalarla dolu kapkaranlık uçsuz bucaksız bir deniz vardır.”
“Nasıl doğum ve ölüm mutlak ise,ikisi arasındaki her şey muallakdır “derler atalarımız.Muallak nasıl sonuca bağlanmamış,sürüncemede kalmış demek ise bize bahşedilen hayat da öyledir.Sonuca bağlamak ve uzun uzadı sürüncemeleri düze çıkarmakda bizim elimizdedir.”
“Ne layıkıyla geldi ne de yanımda diye düşündün mü ?Asilik yapmak kadın olan kadına yakışmaz.Aksiliklerle,kızarak ,bağırarak … bunlara rağmen ben biliyorum birbirimizi seviyoruz diyorsan,kendini parçalayarak bir şeylere sahip olmaya çalışıyorsan ama asıl önemli olan kendi kendine,sadece kendini kandırırsın,bunlar içindeki aşkı körüklemez,köreltir.Çünkü bir bakarsın tek taraflıdır yaşadığın.Kendine yazık etme.Hayat sana verilen en güzel hediye.Korlar içindeyim derken kül olmuşsundur.Hatta koruk! Daha yemiş vermemiş meyve hamdır.Yanlışlıkla koparıp yediğinde de ağzında ekşi ve keskin bir tat bırakır sadece.Unutma…”
“Başkalarına bende bunun aynını yaşadım,biliyorum demek en kolayı.Anlamak ve anlayış göstermek herkesin yaşadığının kendine ait olduğunu kabul etmektir.Çok ayrı… Apayrı…Yoksa Yaradan herkesi aynı yaratırdı.O zaman ne adlarımız ne suretlerimiz olurdu!”
“Herkesin hayata kendi penceresinden baktığı manzaralar ve doğrular var.Herkes kendine göre haklı.Hüküm çok ve en kolay!Yürek değil kafalardaki mahkemenin hakimi kararı veriyor çoğu zaman,tak vuruyor.Neye göre? Anın içinde,durumla ve kendi göre doğrularla.Sonra ? Perde çekiliyor,kalem kırılıyor,pencereler ise sonsuza dek kapanıyor.”
Sevinç Çakmaz
sevinc@cosmoturk.com
SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
