Herkese ve her şeye göre değişir gerçek.
Büyüğünde anlarsın gerçeği, gerçek sandığının öyle olmadığını.
En sevdiğin taş, toprakla oynamaktır, atarsın kendini döne döne çayıra çimene,kız erkek fark etmez misketi vardır her çocuğun, ilk karış yapmayı,alanını belirlemeyi orada öğrenirsin.
Sonra gerçek toğrağın gideceğin yer olduğunu, bir karış misket alanın kadar da olduğunu anlarsın.
Hayat içinde de alnına kaç karış yersin, ya da karışlarsın hakkını yemek isteyenlerinkini.
İşte gerçek budur.
Ateşe,sobaya,yasağa el sürme eğilimi ile yanar yada tokadı yer ilk elin.Annenin cız dediği her şey başka boyutta çıkar karşına sonra.40 yaşına da gelsen cız doğrudur,bazen bile isteye gidersin ya, ya bu sefer olmasın dilersin içinden ama olur. Yine mi dersin çoğu zaman kah gülerek kah ağlayarak.
İşte bu da gerçektir öğrendiğin.
Gördüğün.
Atasözlerinden,deyimlerden sınav olursun Türkçe dersinden, sadece gerçek anlamını yazıp iyi not almaktır derdin, o kadar şey ifade eder.Her sözün yaşanmışlık yansıttığını,deneyim kazandırdığını, hayatın ta kendisini olduğu her fırsatta karşına çıkınca saygıyla eğilerek anlarsın.Başucu kitapları olması gerektiğini, insan olabilmek için sadece gerek olduğunu anlayıp,herkes bunu anlasa da hayat ne güzel olurdu dersin.
Tek başına hayatı ve insanları kurtaramazsın ya bu da gerçektir.
Sevilmenin,mutlu olmanın birkaç oyuncak hediye edilmesi ile sınırlı olduğunu hisseder ilk yüreğin.Bayramlıklardır mutluluk,onları kucaklamaktır.Asıl sevginin ve mutluluğun kıymeti acıyla çıkar karşına, kayıplarla.Kaçarak gitmek istersin iki salıncağı olan parka.
Gerçek nedir ki sorusuyla yoğrulur hayatın ufacıklıkdan bu yaşına,
Gerçek sensindir aslında tam da hayatın ortasında.
Sevinç Çakmaz
29 Eylül 2013
sevinccakmaz@gmail.com
SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
