Hayatım boyunca içimden bile olsa inanmıyorum diye bağırmasını beceremedim. Hiçbir zaman şaşkın bir yüze de bürünmedim.
Hiçbir olay karşısında donup kalmadım seni otoparkının çıkışındaki kaldırımda beklerken gördüğümde donup kaldığım gibi.
Orada soğukta öylece bekleyip durmak yerine sadece yanına gelmek istedim.

Başroldeki iki oyuncuyduk hoş bir tesadüfün büyüsünde..

Ve hiç gelmesini istemediğimiz bir servisi bekliyorduk herkese açık bir tiyatronun sahnesinde..

Perde 1
Havadan, sudan söz ediyorduk.. Sana işin ile ilgili sorular soruyordum. Sanki seni yıllardır tanıyormuş gibi..

Isınıyordum suretine.. Boynuna bakıyordum ve yüzünün derinliklerine dalıp gidiyordum. Sanki bir an sana baktığımı anlıyordun ya tatlı bir tebessüm yansıyordu güzel yüzüne..

Üşüyordun.. Sana sokulup seni ısıtmak yerine öneriler getirebiliyordum çaresizce..

Sen üşüyordun ve üşüdüğün için sanki ben titriyorum.

Perde 2

Kahve kötü müzik ise idare ederdi.
Bana aşkı soruyordun ve onunla ilgili tükettiğin umutlarından söz ediyordun..

Sana hiç bitmeyen bir öyküden bahsediyordum.. Birbirini hala seven 2 yürekten..

Sanki bir anlam veremiyordun.

***

Düşünüyorum..
Mutluluk adına içimde olan her duygumu erteledim durdum ben...

Belki de doya doya yaşayabileceğim her şeyi sonraya bıraktım. Sonra diye bir şeyin olmadığını bile bile hep yarına dair hayaller kurdum ve belki de hiç gelmesi mümkün olmayan zamanları bekledim durdum...

Nice kadını aşk sandım savruldum.. Nice aşkı basitçe harcadım durdum..

Peki ya sen?

Şayet sen tesadüfsen.. Gel bana.. Hayatıma gel..

Çünkü biliyorum ki..

Aşk tesadüfleri sever.


emrask@mynet.com