Ben bir şarkıcıyım.

Biz şarkıcıların sıradan hayatları olmaz. İstesek de olamaz.

Bazen keşke daha sıradan bir hayatım olsaydı diyorum.

Bu kadar büyük hayallerim olmasaydı.

Standart hayallerim olsaydı, mutlu bir yuva, anlayışlı bir koca, çocuklar, akrabalar, evcil hayvanlar etrafında dönen heyecansız, risksiz ve sakin bir hayat gibi…

Bunlara sahip olsaydım şu an olduğumdan daha mı mutlu olurdum acaba?

Ben mutluluğu çoğunlukla müzik yaparken buluyorum.

İnsanlar mutluluğu nerede arıyor diye düşünüyorum bazen.

Bir çift güzel sözde mi?
Ya da bir çift yepyeni ayakkabıda?
Belki de internette, çöpçatanlık sitelerinde…

Peki bu tip mutlulukları yakaladıklarında gerçekliğinden ne kadar emin olabiliyorlar?

Lisedeki ilk felsefe derslerimizde bize öğrettikleri meşhur bir mantık formülü vardı hani, misal: dünya yuvarlaktır, portakal da yuvarlaktır o zaman dünya portakaldır diye…

Ben de bu formülü kullanarak şöyle bir sonuca vardım geçenlerde. Mutluluk “huzur”dur. Mutluluk huzur bulduğun yerdedir. Neye istinaden bu sonuca vardığımı sormayın işte… Düşündüm düşündüm, kendi çapımda erdim, bunu buldum.

Geçenlerde eril cinsten bir arkadaşım “artık ilişkilerimde huzur arıyorum” diye inciler saçmış. Özellikle 35 yaş üstü erkeklerde sıkça duymaya başladım ben bu cümleyi son zamanlarda.

Neden huzur arıyorlar diye düşündüm bu sefer? Geçmişlerinde başkalarına huzursuzluk yarattıkları için mi acaba?

Huzur arıyorlar. İlginç! Ama bu huzuru başka insanlarda arıyorlar ya da başka yerlerde.

Daha doğrusu bu şekilde bulabileceklerini ümit ediyorlar.

Belki de bencilce yaşamalarının yan etkileri 35 yaştan sonra “huzur arıyorum” veryansınları şeklinde ortaya çıkıyor.

Şimdi ben nasıl anlatsam bu adama huzuru hiçbir yerde, hiç kimsede değil de sadece kendi içinde bulabileceğini;

Huzuru kendi içinde bulduktan sonra karşısındakine de verebileceğini ya da en azından nasıl bulunacağını öğretebileceğini?

Mutluluk huzur demek, huzur özgüven demek, sevmek demek.

Sevmek; ama her şeyi; taşı, kediyi, çöpü, terliği, ağacı, böceği, müziği , caddeyi, şehri, insanı…

Karşılık beklemeden…

Huzur veremem belki ama huzuru bulmayı öğretebilirim.

Şimdi bir daha düşünüyorum: daha sıradan bir hayatım olsaydı daha huzurlu olur muydum?

Hiç sanmıyorum.

Çünkü ben yine aynı ben olurdum :)


Yasemin Uludoğan
yaseminabla@hotmail.com