BU GİDİŞİN NEDENİ GEÇ KALINMIŞLIKLARIMIZ OLSUN.
Döndün.
Kapının ardında nefes alışını duyuyordum.
Açtım.
İçeri girdin.Uzun bir yoldan geldiğini anlatıyordu yüzündeki yorgun ifade. Seni beklediğim uykusuz geceler birikmiş; gözlerime sinmişti gecenin rengi.
Yaşadığın onca şeye rağmen anlatmaya değer hiç bir şey yok gibiydi.
Oturdun.
Hiç gitmediğine inandırmak istercesine bıraktın kendini koltuğa.
Belki de yerli yerinde duran eşyalardı seni rahatlatan.
Oysa gittiğinden beri kaç kere sulamıştım o çiçekleri.
Biraz dikkatli baksan yaşanan her cinnet anını görebilirdin duvardaki izlerde.
Görmedin.
Eğer konuşmasaydık, sormasaydım nedenini belki de az sonra kalkıp bir bira alacak, ayaklarını orta masaya uzatıp tek kolunu açacak ve göğsüne yatıracaktın beni.
Ezbere bildiğin filmlerden birini izleyecektik. Belki biraz öpüşüp koklaşacaktık.
Sonra uykulu bedenlerimizi yatağa atacaktık. Sevişmeden uykuya dalacaktık.
İstediğin gibi olacaktı. Gidişlerine birlikte inanacaktık.
Sordum.
Her kadın gibi bir nedene inanmak istedim.
Benim kadar ağlamadığını bilsem de özlediğini duymak istedim.
Geçen her günü, belki de her saati saymış olmanı bekledim.
İsmimi bulduğun her boş kağıda karalamış olmalıydın.
Sustun.
Ağzından çıkan bir kaç kelime duruşundan daha kabaydı.
Belki daha az kalp kırıkları olsun diyeydi suskunluğun.
Cümlelere gerek yokmuş gibi konuşmadan bitiriyordun.
Sen sustukça göğsüme saplanan bıçaklar kesti nefesimi. Ellerim ilk defa avuçlarında üşüdü. Ne çekebildim ne de sımsıkı tutabildim.
Gözlerimden süzülen yaşları bu sefer silen olmadı. Sen sustukça ben hıçkıra kıçkıra kustum nefretimi.
Karşımda oturan bir yabancıysa eğer; bu kadar beklenen sevgili kim di?
Kalktın.
Son cümleni söylemiştin bile. Döndüm demek için değildi gelişin. Beni hiç özlememiştin. Bir kaç eşyaydı bizi tekrar bir araya getiren. Bensiz yapabilirdin; onlarsız yapamadın.
Sen sustukça ben öfkemi haykırdım.
İlk defa en değersizi yaşadım. Sahip olduğum ne varsa ayaklarının altında kaldı. Boşa harcanmış zamanlarımı getirmiştin bana.
Sonra bir sessizlik oldu.
Tekrar yüzüne baktığımda yüzün gitmişti benden. Sırtını dönüp gidiyordun işte. Giderken sesim yankılandı içimin boşluklarında. Harcanan zamanlarımla kalacaktım ben.
Arkandan koşup sarılabilirdim. Belki bir anda uyanırdık rüyadan. Sıcak nefesin değerdi tenime. Sıcak bir kahve getirirdin bana. Geçen yanlız zamanları unutabilirdim.
Saçlarım ellerine dolanırdı. Yanağın yanağıma değerdi. Bir peri masalı sonu yazabilirdik.
Burçin Çobanoğlu
info@burcincobanoglu.com
www.burcincobanoglu.com
BURÇİN ÇOBANOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
