BİMY Konferansıyla ilgili genel değerlendirmelerimi daha sakin bir kafayla biriken işlerimi tamamladıktan sonra yapacağım. Ancak, şimdi sizinle konferanstan bana kalan hoş bir anımı paylaşmak istiyorum. Kahramanınız benim, gittiği yerde yine bir olaya imza atmazsa olmaz, istemeyerek de olsa yine bir güzellik yaptım.
Bizi ilgilendiren tüm oturumlara katılma gayreti içerisindeydik ve konferans ben ve arkadaşlarım ( Erhan, Tunahan, İbrahim ve Demircan) adına gayet verimli geçti diyebilirim. Doğan Cüceloğlu ve Avea Genel Müdürü Erkan Akdemir ile tanıştırıldık ve onlarla sosyal medya hakkında konuşma fırsatını yakaladık. Bu anlamda organizasyonu düzenleyen Gülten hanımın samimiyeti, doğallığı ve kibarlığı takdire şayan.
Konferansın birinci gününde açılışı yapması beklenen Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım gelemedi ancak ikinci gününde gelerek konuşmasını yapmıştır. Her ne olduysa da tam bu noktada oldu.
İkinci gün, konuşmaya geç kalacağız endişesiyle kendi otelimizden servis aracına binerek soluğu ana otelde aldık. Ayağımda 10 cm topuklu ayakkabılarımla koşturarak asansöre ulaştım. Düğmesine bastık ve beklemeye başladık. Ancak asansör birileri tarafından 4. katta tutuluyordu ve ben de sinirlenmeye başlamıştım. İbrahim yürüyerek inmemizi teklif etti ancak o topuklarla 3 kat inmem söz konusu olamazdı. Otelin anılarında yuvarlanan bir Gabi olarak kalmam kabul edebileceğim bir şey değildi.
Tüm bu duygu yoğunluğu içerisinde asansörün önünde tepinirken beklenen asansör geldi ve kapılar açıldı. İçeride 4 veya 5 bey vardı , 3-4 tanesi takım elbiseli ve bir tanesi “casual smart” olarak adlandırabileceğimiz tarza giyinmişti. Küçücük olan asansörün gözünün yaşına bakmadan zorla hem kendimi hem de İbrahimi tıktım ve aşağıya inmeye başladım. Casual Smart giyinmiş olan adam benim yaka kartıma bakarak yanında duran adama ” konferansa yabancı katılımcılar da mı var?” diye soru ve adam da ” sanırım öyle efendim ” dedi. Tabi ben bu kelimeleri algılayamadım çünkü ben Türküm!! İsmimden dolayı “yabancı” denilince gözüm kararıyor ve yine aynısı oldu. Olabilecek en gıcık bakışımla adama bakaran ” her ne kadar Türk olsam da! ” diye çemkirdim. Adam da ” yaka kartınızda isminiz yabancı olunca Türk olduğunuzu düşünemedim” diyerek gayet kibar ve nazik bir şekilde bana açıklama yaptı. Fakat benim gözüm dönmüştü bir kere, ” evet ama işte Türküm ” dedim ve açılan asansörden dışarıya fırladım.
Dışarıda salona giden yol boyunca korumalar ve kapının girişinde basın mensupları vardı. Önden topuklarıyla yürümekte zorlanan ama inatla yolu açmayan bir ben ve geriden sabırla gelen bir BAKAN vardı.
Evet tahmin ettiğiniz gibi asansörde benim cevap verdiğim ve bana nazik yaklaşan adam; Ulaştırma Bakanımız Binali Yıldırım’dı.
Uyku sersemi derdim açılış konuşmasını yakalamaktı ve yakalamak istediğim bakan asansörde benimleydi ama ben bunu algılayamayacak kadar uykuluydum.
Aferim bana!
GABRIELA OLARU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
