İnceliklere âşık olur, alıştıkça severiz. Sonra tanrıya hesap sorarız, “neden” diye! O da bize sorar; bu kadar aptal olmak zorunda mısın?
Zaman, incelikleri siler; alışkanlığı pekiştirir.
Kendini senden çekip aldığında, çırpınmak yorar, sadece biran önce bitsin istersin… Yaşadığın an, gece, gündüz, yavaş yavaş geçen bir tren gibi uzun, gürültülü, boğucu ve bitmek bilmez gelir. İnkâr o zaman başlar ama neye yarar!
İnsan neyi yok saysa, o gelir karşısına dikilir…
Bir daha eskisi gibi olmayacağını bile bile, yana yakıla onu beklersin. Ama eskisi gibi olmaz ki… Eskisi gibi gülebilir misin onu gördüğünde yoksa tüm incinmiş benliğin gözlerinden mi taşar ona bakarken. Yine de çabalar mısın onları saklamak için… “Ya yine” diye başlayan sorularını susturmak için kendini dinlemezken, eskisi gibi güvenle kendini ona bırakabilir misin? “Nasıl olsa değişmeyecek” diye inanmana rağmen için acıya acıya onunla sevişebilir misin? Onun gözlerine bakarken kaybolmak, başını omzuna yaslayarak huzurdan bir kalkan yapmak, ondan ayrı geçirdiğin saatlerde kendine sorular sormaktan vazgeçirir mi seni?
Ne çok savaş olacak içinde, ne çok yıkıntın… Ne çok isteyeceksin iç huzurunu geri…
Bir yanın “boşver böylesi daha iyi” derken, bir yanın iyi zannettiklerini reddedecek… Hatta ağlamayı gurur yapıp, kahkahalarla gülerken, bir yabancıya bakar gibi kendini uzaktan izleyeceksin… ‘Nerdesin, gelsen de sarılsam sana’ diyeceksin!
İncindiğini sevmek ne zor…
Al işte, kendini koy vermek için ne güçlü bir bahane!
Sakinleşip düşüneceksin… Kendinden nefret edeceksin… İnsanlar ne büyük acılar yaşarken kendini kahrettiğin sebebe kızacaksın ama yine de onu yok sayamayacaksın. Her türlü duygun seferber olacak ama sen en çok neye ihtiyaç duyuyorsan o baskın çıkacak… Avuntuların isteklerine yenik düşecek…
Onun kalkıp gittiği yerde, o boşlukta, yaşadıkların yankılanacak…
Bir an önce bitmesini bekleyerek, bitmesini ümit ederek ama bitmemesi için çabalayarak kendini daha çok tüketeceksin…
Ve nihayet gece bitecek, güneş senin kadar sarhoş, odana sızacak. Onu beklediğin bir gece belki rüyada yaşanacak. “Bana senden başkası dokunmasın”lar yalan olacak. Göz kapakların ağırlaşacak, ümit; arkası yarın’lar gibi seninle bir sonraki güne uyanacak…
Sevgiler
Itır…
itir.sema@gmail.com
ITIR SEMA ERTAŞ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
