Boynum bükük, fotoğraflarda karanlık odamın, loş ışığının altında, gün gibi parlamakta….anıların boynu bükük…sensizlik alemine dalmış, boş kalbimin ayazını çekmekteyim, yüküm çok ağır olmasa..soluklanıp sana bir şeyler söylemek isterdim…ama söyleyemem söyleyemedim de…

Sensizlik çekiyorum yine, kendi karanlığımın içinde…lambamın loşluğunda..

Gölgeler savaşıyor bir bir duvarlarımda yine..hayallerimin en çokluğunda, hayatımın hiçliğindesin…uzağımda ol temennim buydu zaten….

Kelimeler içime dökülüyor…gerçekliğimin masalını hep yazıyordum..yeni anlayabiliyor, sindirebiliyorum…renkliliğime gölgeler düşünce görebildim…

Temennilere kalmıştı, benim tarafımdan masalın gerçekliliği…mağrur duruşum, ürkekliğim belki de saflığındandı sevgimin..

Karalıyorum, yırtıp yeniden yazıyorum… bozup kuralları yeniden oynuyorum, hem çıkmıyor da fallar yine..yolların sana çıkmadığı gibi..

Güvendim dimi…. Söz bu defa inanıyorum ..bu sefer kendime “bitti”..

Derin uykumdan uyandım ,sen de …. Kalbim senin di… idi geçmiş zamandı..geçti bitti

Yeminleri bozdum…misketlerimle oynar gibi, oyuna çevirdim, durdum..döndü dolabım hiç olmadığı kadar hızlı ve seni yine bekler oldum..Alice’nin etekleri arasında, hem korkar hem zevk alırcasına..

Siteme olduğu kadar aşka yok borcum…karnım aşka tok mu? Olmadı, olamaz ki hiçbir zaman…

Kalbim senindi ,geçti..pış pışlar oldum bu ara çok, nazlıydı,kendi çarpıntısıyla uyuyamaz oldu, gelemez sandığım acıların üstesinden geldi..kırıldı, yoruldu…ateşiyle kendini yakar oldu…

Bitti dedim..çok yorgundu, pes…dedirten direnişler sonucu pess etmiş gibiydi..işte sonu buydu bu olmuştu..

Yeminler, bozulan hayaller..hayat ve ona borcum..sondu, sana söz vermiştim ama üzgünüm olan oldu…

Yazılan yazılır…oynayan yine oynar…ama yeni başlar gibi devam etmez, kalınan yerden yeniden başlayan hiçbir hikaye.

NEMZA SİNANOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >