Duvarlarımı kemiriyor yine bütün duygularım,kanatıyor yine her yanımı, söylenecek söz yok bazı cümlelere, ne hacet ne gerek kalıyor böylesi durumlara, uçuşan hayallerim ve…anılarımla savaşırken ben..susmak en anlamlı ve en anlamsız eylem oluyor…sessizliğimi bozan gözyaşlarımın içinde..

Yüzüm tuzlar içinde gözlerimden akan yaşlar sayesinde..Netice bulmuyor hiçbir gece, gebe olsa da her gelen yeni güne..

Giderayak pişmanlık….YOK eteğimdeki taşları dökme derdindeyim..usul usul yayılan bu hava, hayatımı sisler içinde bırakmışken, ben neler uğruna nelerimden vazgeçmiştim..bu hâlim yüzünden..

Nelere şahit oldu bu hayat, benim için ve çaresiz kalakaldım çoğunda… Hayat devam ediyor ve ben hiç dolduramadığım boşluklarımla bugün de yine kendimle, evimde, sensizliğimle savaşmaya çabalıyorum… Hiç doldurulamayacağını biliyorum, yaşıyorum, umuyorum zamanla umuda güveniyorum, direniyorum hatıralarıma , her geçen gün canımı daha da acıtmaması için, ona diretiyorum. Çürümekte olan bu hikayenin sayfaları, direniyor olsa da yeni döneme… geriye ne bıraktı acaba ?... diye sorar oldu kendine..Satır başlarım aralardaki boşluklarla sonunu getirememekte ve ben yine savaş vermekteyim çabalarken kendi derdime..

Ne kaldı geriye tadından başka… hesapsızca sevildi, teslim edildi her gelen yeni güne bu yürek… keşke demeye gebe olacak her adıma aldırmadan…hangi sebep, hangi yalan bahane bu yitik gurura…

Sebepler çaresizdi… susmaların neticesiydi bu yalın yalnızlık.. ve gidemeyişlere çare yoktu, peşin sıra gelmişti zamansızca vakit.. Ruhum tırmıklar içinde, suskunluğumu bozan sessiz çığlıklarımın sonu gelmemekteydi.. Bu son haykırışlardı, niceleri gibi duyulmamış, bilinmemişlerin yanına eklenecekti… hikayelerin kahramanları değişecekti elbet bir vakit, ama yaşanılan anıları………

Ne kadar silersen sil ! Ya yırtılır defterin ya da izi kalır cümlelerin demiş, Cemal SÜREYA

Doğru da söylemişti…

Saygılar…

NEMZA SİNANOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >