“Aşk”ın varlığına bir türlü inanmaz, arkadaşlarımla didişir dururdum…Bu konuyu tartışmak bile istemezdim çünkü bence “aşk” diye birşey yoktu.İnsan tanır,tanıdıkça sever,sevince alışır,alışınca bağlanır derken yıllarını geçirirdi…Yani öyle zannederdim,karşıma o garip adam çıkana kadar…
Yıllardır aklıma eseni yaptım,çok ağladım bazen…Bazen dalga geçtim…Bazen de “amaaan” deyip boş verdim…Ama yine de dik durdum…Bitti dediğimde bitirdim,aramam dediğimde aramadım…
O garip adam ilişkilerime olan bütün duruşumu zedeledi…Bazen kendimi çok çaresiz hissettiğim bile oldu.
Ben ne yapıyorum? neden artık dediğimi uygulayamıyorum diye düşünürken o korkunç soru aklıma geldi … Yoksa aşık mı oldum? ben bunu istememiştim ki,ben böyle olsun istememiştim…
İçim acısın,
Canım yansın,
Kalbim “acaba panik atak mıyım”?sorusunu sorduracak derecede çarpsın istememiştim…
Daha ilk zamanlarıydı ilişkinin…Ona olan duygularımı öyle bir mektupla anlatmıştım ki,gecenin bir yarısı hıçkıra hıçkıra ağlamıştı..İşte o zaman dedim ki beni çok seviyor ama dikkat et beste bu geceden itibaren koruma duvarlarını örebilir..Nitekim de öyle oldu…
O beni hep sevdi,sadece 1 kere söyledi,
Hiç kimseye belli etmedi,
Eve girdi belki tek başına ağladı ama arkadaşlarına bile,en yakınlarım dediği dostlarına bile hep çoook güçlü göründü…
İşte gözümün önünde hıçkırarak ağlayıp, sonra hemen toparlanıp o duvar gibi haline büründüğü mektubum…
1.MEKTUP :) KORKUYORUM
Veeee beste artık büyüdü….
İçimde ki duygulardan hissediyorum bunu
Yoksa boyum aynı, aklım aynı… yine akıllıyım : )
Bir gariplik var bu sefer
Yolunda gitmeyen bir şeyler..,aslında giden bir şeyler…
Alışmışım yanlış seçimlerime…
Herkes alışmış….eşim,dostum,arkadaşlarım zaten çok alışkın…
Yine mi Beste? olmaz ,bu da doğru değil derlerdi,kızardım onlara nereden biliyorsunuz ki?
Ve olan olur yine hatamı anlar dönerdim arkama..
Korkmazdım ama…. erkek gibi “ heyt ” deyip çeker giderdim.
Bu sefer başka, yolunda gitmeyen bir şeyler var,aslında yolunda giden bir şeyler
Korkuyorum…
Hayatımda ilk defa gerçekten korkuyorum birinin gitmesinden..
Öbürlerinde hiç korkmadım ve hep ben gittim,hani bu sefer ben korkuyorum ya…ya gidersen ne olacak?
Bak! sen alışılması kolay bir adamsın,sevmesi kolay bir adamsın,
İnsanın içinden ‘’kalbimi çıkartayım da onda kalsın,istediği zaman durdursun o buna değer’’ demek geliyor..
Çok korkuyorum..
Ruhun başka başka yerlere gidiyor bazen biliyorum..
Hani hislerim çok kuvvetli ya hissediyorum…
Ama kızmıyorum sana,alınmıyorum,biliyor musun? üzülmüyorum bile..
Hepimizin geçmişten kalıntıları var.
Hepimiz acı çektik,pişmanlıklar duyduk.
Her ne kadar aşka inanmasak da kazanılmış sevgiyi biliyoruz öyle değil mi?
Bu senin lafındı.’’kazanılmış sevgi’’
Ben seni kazanıyorum garip adam,bilmem farkında mısın?
Çaba sarf ediyorum bu ilişki için…emek veriyorum.
Ve en önemlisi hiç yapamadığım, hiç kimseye inan 3 yıllık sevgilime bile gösteremediğim sabrı gösteriyorum sana.Ne bileyim işte ekip biçiyorum.Verimi olur herhalde toprak bu!!!
Olmazsa yapacak bir şey yok ama olacak.Bu kadar iyi niyetli, bu kadar saf ve akışına bıraktığım duygularım elbet ödülünü alacak.Eğer adalet varsa ve ben de iyiysem ve sen de iyiysen kazanırız el ele EVELALLAH…
Yarışlar stres verir insana,
Yarışlar nabzı hızlandırır,
Yarışlar kazanamama korkusu verir,
Korkuyorum ya kazanamazsam?
Hay Allah yine aynı yere mi döndük?olmazsa olmaz ne yapalım canım,sağlık olsun..
Olmasın…..olmayacaksa sağlık falan olmasın..
Ruhum sevgisiz kaldıktan sonra neye yarar sağlık falan..Hıhh sağlıkmış….
Artık içimi dolduracak,aklıma yatacak laflar ediyorum..Boş değil her sarf ettiğimin bir anlamı olmalı.Öyle yapıyorum artık.
Mesela
Ruhumun çok ihtiyacı var sevgine,
Sarılmana,
Gözlerime bakmana,
Mumları yakıp bana şiir okumana,
Hep dürüst olmana çok ihtiyacım var!
Bana yemek yapmana :)
Sevgiyi yemeklerle tattırmana,
Fasıla gittiğimizde o ilk yaptığın gibi şarkılar söylemene, şarkılar söylemeye çok ihtiyacım var.
Arkadaşlarınla gülmeye de ihtiyacım var,
Seninle yapayalnız kalmaya da,
Sana da ihtiyacım var…
Belki sıkılırım sensiz kalmaya da ihtiyacım olur kim bilir
Yok yok ben anlarım sıkılacağım adamı.
Sen başka bir şeysin…
Artık yazamıyorum, anlatacak çok şey var ama uykum da var.Şimdi bu sana ilk mektubum,devamı elbet gelir ama en büyük korkum da bütün bunları aleyhimde kullanman olur..
Amannn dikkat !!!uzun zamandır böyle suyu yere döker gibi yazmamıştım.Hiç yorulmadan ilk aklıma gelenleri yazdım hepsi gerçek.O yüzden ne olur değerini bil…Ben senin değerini bileceğim.Vallahi çok hissediyorum bunu,nazarlara gelmezsek ‘’kazanılmış sevgi’’diye kitap bile yazacağım,bak sana söz veriyorum….
Sözzzzzzzzz : )
Ona doğum gününde çok özel bir plak hazırlamıştım…Bu mektubu okudum,fotoğraflarımızı koydum,fonda da çok anlamlı bir şarkı vardı…Kutudan çıkarttığında hediyeyi, ”inanamıyorum” dediğini hatırlıyorum…Ona dedim ki sana mektup da “kazanılmış sevgi” diye kitap yazacağım demiştim ya, şimdilik “kazanılmış sevgi” albümüyle idare et,seneye de öbürü olur demiştim…Ben gerçekten ona albüm yapmıştım,stüdyoya girip şarkı okumuştum…
Offf işte diyorum ya ben ona aşık olmuştum…O hep kendine duvarlar ördü,bana olan sevgisini hep sarhoşken dile getirdi.Öyle bir zaman geldi ki , aşık olduğunu anladığında bana “git” bile dedi…her şey bir kenara en çok içimi bu acıttı…”git”…
Gittim..
Geri döndüm…
Bir daha gittim…
Geri döndüm…
Bu birkaç kere tekrarlandı
Sonra bir gittim bir daha da dönmedim…artık dönemezdim…
O “git” diyen adam çeşitli yollarla bana “gel” dedi ama canım nasıl yandıysa gitmedim…
Aslında ben onun karşımda dimdik durup,”hadi artık gel” demesini bekledim…Çıksaydı karşıma,söyleseydi pişmanlığını,biraz sevgisine boyun eğseydi belki olurdu yine,hatta olurdu…Beni çok üzse bile,canımı yaksa bile…
Yarım kaldı sevgim,yarım kaldı “kazanılmış sevgi” kitabım…Oysa daha anlatacak çok hikayem,yaşatacak çok senaryom vardı…
ÇOK ÜZGÜNÜM…
BESTE KURTOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
