Bayram gelir, gideyim anamın elini öpeyim derim, bir sevinçle hazırlanırım, ama ne mümkün,

İstikametim faklıdır.

Bayram gelmiş neyime anam anam garibem şarkısı dudaklarımda.

Anneciğimin sesi kulaklarımda, “evladım Pazar bekliyoruz, kahvaltıya”

Bugün Pazar, anama gideyim birlikte kahvaltı edelim, güzel elleriyle kim bilir neler hazırlamıştır.

Sabah erkenden kalkıp, hiç üşenmeden çeşit çeşit şeyler de yapar. Aman geç kalmayayım. Leylak almayı unutmayayım. Der evden çıkarım. Ta uzaktan annemim pencerede bizi beklediğini görürüm. El sallar.

Yavrularım benim, geliyorlar, sesini duyarım.

Bu ne güzel gülüş ne güzel karşılayıştır. Sımsıcak ve riyasız.

Hiç kimsede görmediğimiz. İlahi bir duygu işte. Hiç oturmaz. Hiç yorulmaz. Tabakların biri gider biri gelir. Sofrada daima sevdiğimiz yemekler vardır.

Büyüdünüz ama, çocukken bunu da çok severdiniz deyip zorla yedirdiği yiyecekler.

Evden ayrlırken de “evde yersiniz diye elimize tutuşturulmuş paketlenmiş yemekler.

Elini öptükten sonra sımsıkı sarılıp, arkamı sıvazlar. Sonra,

- Hadi bakalım Allaha emanet. Ömrünüz afiyet içinde olsun temennileri, hava soğuk aman, sıkı sıkı giyinin üşütmeyin hastalanmayın tembihleri.

Bize baktığı yetmezmiş gibi torunlarına da aynı ihtimamı gösterip yaşlılık dönemlerinde bile ilgilerini esirgemeyen anneler.

Doğurur, bakar, doğurduğunun doğurduğuna da bakar.

Ne bitip tükenmeyen karşılığı beklenmeyen bir sevgidir bu.

Bıkkınlık duymadan, bir öf bile demeden.

Telefonda sesim biraz değişik çıksa,
“- Ne oldu, neyin var evladım, hasta mısın, canın mı sıklıyor. Hadi gel veya ben geleyim.güzel evladım sıkma canını.” der.

Yüzümü biraz asık görse, bir şeye ihtiyacın mı var? diye sorar. Sonra da bak ben harcamıyorum, ben de duracağına sende dursun al yavrum der.

Sınava gireceğiz anne dua et, dua et anneanne kızım kazansın.

Yaşlı bir teyze görürüm torun elinden tutmuş yürüyorlar.

Gözlerim dolar. Burnumun direği sızlar. Her zaman hazır ve nazır. Canı dahil her şeyini verir analar. Yeter ki çocuklarına zarar gelmesin.

Göğsünü siper eder, herkese ve her şeye.

Ben annemi nur içinde yatsın kaybettim.

1951 yılından beri kollarında, sinesinde büyüdüğüm annemi, 1999 yılında kollarımda son yolculuğuna uğurladım.

Şayet özlerseniz annenizi, birlikte yaşadığınız mutlulukları, paylaştığınız güzellikleri düşünün.

Düşünün ve şükredin ki, hiç annesini tanımayanlar da var.

Anneler gününde bu aziz vatanı bize armağan eden Gazi Mustafa Kemal’in annesi Zübeyde hanım ve şehit anneleri olmak üzere ahrete intikal eden tüm annelere Allahtan rahmet diliyorum. Mekanları cennet olsun.

Unutulmamalıdır ki, yaşarken kadir kıymet bilmek esastır.

İnsanı mutlu anıları hayata bağlar

Annenize vakit ayırın, onlarla sık sık beraber olun, hayır duasını alın, gönüllerini hoş edin.

Ne kadar çok beraber olursanız, birlikte ne kadar çok vakit geçirirseniz, hatırlayacak ve anlatacak çok anılarınız olacaktır.

HİKMET SUNER
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >