DERS…
Ruhunu asla ısıtamayacak bir bedenin sıcaklığıyla kendini avutmak, ahmaklıktır. Kendini kandırmaktır. Sırtını okşayan her sahte dokunuş, ruhunda derin yanıklar bırakır. O’nun elini koymak istersin ruhundaki derin yanıklara pansuman olsun diye ama tuttuğun buz kalıbından geriye, bu kendine ihanet resminin karşısında sadece bir avuç sıcak su kalır.
Bilirsin kalbindeki derin yanıkları onarmaya kimin yardımcı olacağını ve bilirsin ruhunu ısıtacak kişinin aynı insan olduğunu. Sarılıp günlerce, gecelerce ayrılmadan uyumak istersin… Gördüğün kâbusun yerini tatlı, huzurlu bir uykuya bırakmak istersin.
Duydukların anlamsız, gördüklerin bulanıktır uyandığında. Konuşulanları duyup, boş boş bakmaktasındır etrafa…
Tüm izleyenler yüzündeki gülümsemeye hayrandır, en az senin yüzünü güldüren o adama hayran olduğun kadar…
Sen hüzünleri kalın bir perde gibi örtmeyi en iyi başaran kadın oyuncusundur bu sahnede. Kimi kadınlar sahnede ışık saçan o adamın sadece gölgesinde dolaşır. Kimi kadınlar da senin gibi uzaktan bakarken O’nun bıraktığı izlere, üzerine basmadan gölgesinin bile… O Adam’ı sadece saf sevgisiyle arındırır. Sahte olduğunu bilirsin başrolünü paylaştığın bu adi komedyanın.
Gözyaşların alkış seslerinin uğultusunda, göz pınarlarında dolaşır.
Başrole herkes hayrandır oysa… Baktığı her noktada bir ışık gibi gözlerinin izi kalır O Adam’ın.
Başrolde olmak… Başrole uzaktan bakmak… Kendini başrolde sanmak… Bir başkasının rolüne soyunmak…
Her deneyim seni gerçeğe bir adım daha yaklaştırır. Korkarsın bir sabah aynadaki aksinin bakışlarından. Onca yükü taşımayı kabul etmemektedir bu dünyada sahip olduğun emanet beden…
O gün anlarsın gerçeği! Acımasız bir tokat gibi patlar suratında sevginin gücü… Babanın koruma içgüdüsünden farksızdır evrenin sana bu armağanı ama içerlersin yine de. Zamansız gelişi canını acıtmıştır. Bunu anladığını kendine bile itiraf edemez, seni güçsüzleştirdiğini sanırsın. Korktuğun onca şeyin hangisinden başlamalısındır yüzleşmeye? Bu tokat sorunun tam karşılığıdır.
Dinlenmek istediğinde uzaklara kaçmayı, kendi saflığınla durulanmayı, kendin olmayı öğrenmeye başlarısın yalnız kaldıkça… Ruhun temizlenmededir tüm kötülüklerden. Emanet bedenin güzelleşmededir, üzerine yağan yağmurun berraklığıyla…
Öğrenmedesindir; ruhunu asla ısıtamayacak bir bedene sarılıp uyumaya çalışmanın ne büyük aptallık olduğunu… Kapın çalınır sonra, uykun bölünür ansızın ruhunu ısıtan adam tam karşındadır.
Ders, gördüğün kâbusun aldatmacasıdır ve sen bunu hatırladıkça başarılı olmaktasındır…
Nino,Cihangir
* Fonda: Serkan Çağrı -Rüya
nihanhatipoglu@cosmoturk.com
NİHAN HATİPOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
