“saygı”: herhangi bir ilişki içinde olunan bir kurum, birey ve benzerine, söz konusu varlık veya oluşumun ilgi ve duygularının farkında tutum sergilemek, buna göre uygun bir davranış tarzını, tutumu benimsemektir. Saygı, genellikle, ilişkide olunan, iletişim kurulan varlık veya oluşumun hak, değer, inanç ve her türlü özelliğini göz önünde tutmak bunlara önyargısız yaklaşmayı içerir. Her ne kadar tersi gibi gözükse de saygı kavramı haklar kavramının varlığından önce gelir ve haklar kavramına dayanmaz. Her ne kadar terim genellikle kişiler arası ilişkilerde kullanılır.” http://www.turkcebilgi.com/saygı/ansiklopedi#ansiklopedi
Saygı bitmiş, sevgi yetiş …
Yetiş kaybolmakta bu dipsiz labirentte gezinen tüm ruhlar. Sahtekarlığı karakter edinmiş her gün yeni bir entrika öğrenebilmek için can atan cahil bedenler, kulaklarını tıkıyor gerçeklere, gördüklerini anlamıyormuş gibi bakıyor yalancı gözleri, dilleri alışmış bir kere, gerçeğe gidemiyor bile hiçbir cümleleri…
Hangi rüya bu kadar korkuttu onları, hangi gerçekten saklanmaya çalışırken kaybettiler yollarını?
Kim bilir? Kaç kalp kırdılar şimdiye kadar, kaç kere kırık kalplerinin parçalarını yerlerden topladılar. Kime bu, duydukları tarifsiz öfke? Kim biliyor en derine sakladıkları utanç veren gerçeklerini… Bunca gerçek acıya böylesi sahte kahkahalarla zalimce gülebilmeleri neden?
Bir çocuk doğarken en çok annesi acı çeker lakin bu müjdeyi verebilmek güzeldir, umutludur bu acının çıktığı kapı…
Duyan gören ne derse desin değiştirmez bebek anasının göğsüne giden yolunu…
Bir çocuk öldüğündeyse en çok…
Anne’si…
En çok…
Çok…
En çooooooooooooooooooooooooooooooooooook “O”.... Tarif edemez ne hissettiğini!
Bu yüzden benim bildiğim dillerde doğum sevgiyle, ölümse saygıyla karşılanır…
Hey hat şimdi insanlar nerdeler, nerden gelip nereye ilerlemekteler…
Doğuyor, büyüyor, yaşıyor, ölüyorsun… Bıraktığın bir içten gülücük, bir gerçek kahkaha ve bin bir gözyaşı ardında … Yaşayıp aldıysan hayatın tadını ne ala, uyandığın her sabah kirpiklerine ışıklar saçarak doğduysa güneş ne mutlu sana … Şimdi sen bilmiyorsun saygı anlamını yitirmiş bir kelime insanlar arasında kurumsal yazışmaların altına iliştirdikleri… Sevginin varlığına dair izler görebilmek Ay’dan çakıl taşı getirebilmek kadar meşakkatli.
Sen de gidiyorsun hepimizin gideceği o ışıklı yola ama arkanda kalan dünya hala tarifsiz çirkinliklere gebe…
Bir bebek ağlıyor sebepsiz, anlamını bilmediği bir şeyler için… Daha 3 yaşında ve habersiz dünyanın düzeninden, bir bebek bu dünyada annesiz…
Saygı bitmiş ,burada büyümesin bu çocuk sevgi koş yetiş…
Her ne kadar tanımasam da ölümüne çok üzüldüğüm Defne Joy için …
Nino,
02/02/2011 - 15:30
Şişli
NİHAN HATİPOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
