Ruh ikizi mi, gerçek ikizler mi ?...

Yıllarca ruh ikizini arayıp duranlara rastladık, onları dinledik merakla, bulanlara imrendik, bulabilmek için neler neler yaptık.

Bir kaç yıl önce bende ruh ikizimi bulduğumu düşünmüştüm, hatta onun bir önceki ilişkisinde ruh ikizini bulduğunu ama yürütemediklerini bilerek. Olsun ben onun değil ama o benim ruh ikizim dedim omuz silkerek,kime ne ? Ayrıca bilmesine de gerek yok, ben öyle hissediyorum ya .

Bu konuya dair yıllardır birçok hikaye dinledim;”İlk görüşte hissedersin,sanki yıllardır birbirini tanıyormuşcasına bütünleşirsin, iki günde iki yıl yol katedersin, ahh maalesef ruh ikizleri ömrünün sonuna kadar beraber olamaz ayrılık bu işin doğasında var” gibi sayısını hatırlayamadığım kadar …

Ve iki gün önce karar verdim!

Ruh ikizi mi, gerçek ikizler mi?

Çocukluğumdan beri hayatımda olan gerçek ikizlerimi görmeye gidiyorum. Birtanesi ameliyat olduğu için hastanede ve bu buluşma doğal olarak orada gerçekleşecek. Bir gece önce telefonda durumunu soruyorum diğer tek yumurta ikizine, iyi fena değil yarın gelirken ara bir ara dışarı çıkıcam ben oradayken gel diyor ve kapatıyoruz telefonu.
O sırada TV ‘de yeni bir reklamın melodisine takılıp kalıyorum. Uzaklara gidiyorum hepimiz küçücüğüz hatta ikizlerimin kısa pantolonlu halleri, sıkı sıkı elele tutuşmuşlar bizim pencerenin önünde bana aynı şekilde seranat yapıyorlar “Seeeeevinç pabucu yarım çık dışarıya oynayalım.” İletişim reklamında bizim çocukluğumuzun iletişim aracını kullanmışlar, öyle mutluyum ki o anda kalkıp dans ediyorum TV’nin karşısında.

Ertesi gün çok yakın başka bir arkadaşımla hastaneye doğru yürüyoruz. Soğuktan titreye titreye kolkola bütünleşmiş bir haldeyiz. Gülmekten ve şakalaşmaktan da donma pahasına vazgeçmiş değiliz hani. Benim şu eski ruhikimizin evlendiğini ve işkenceci karısından bahsediyor. Daha beter gülmeye başlıyoruz. İçten içe tek bir kıl kıpırdaması içinde bile olmamam ve sadece gülmemden rahatsız oluyorum. Hani ruhumun ikiziydi, hani giderken gözyaşı dökmüştüm,günlerce kokusu burnumda asılı kalmıştı… Hayat işte böyle bir şey, birileri senden vazgeçince senden müthiş bir deparla öne geçip ondan vazgeçiyorsun. İki yıl geçmesine rağmen kuşlara atılacak kadar bile kırıntı kalmamış.

Ruh ikizi filan anlayamıyorum ben, benim ruhum tek öyleyse canımın istediği kadar aşık olabilirim. Ya ruh üçüzümü bulursam ne olacak ? Ruhum ikiye üçemi bölünecek.

Veee kararımı veriyorum.

Gerçek olan gerçek dostlarım ikizlerim benim, oyumu hayatım boyunca hayatımda olacakları için onlardan kullanıyorum.

Sevinç Çakmaz / 04/04/2005
 

SEVİNÇ ÇAKMAZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >