ÖYKÜLERİ KARIŞTI DÜŞLERİN…

“Birkaç güzel gün geçirmemiz, beni hayatında yapmaz” dedi adam. Sustu kadın; gözkapakları ardında gizlemeye çalıştı pusuya yatmış yaşlarını.

“Peki…” dedi güzel boynunda bir inci gibi duran düğümle; “…fazlasını beklememeliydim zaten.”

….

Peri masallarına inanmayı bırakalı yüzyıllar geçmişti aslında; kabul ediyordu ki tüm o ütopik düşler sonsuz bir girdap gibiydi. Uçsuz bucaksız mimoza tarlalarında terk etmişti o yüzden her tatlı düşü; pencere kenarlarına konacak lapatyalar da beklemiyordu hayattan.

Sadece, O’nunla farklı olabileceğine inandırmıştı kendini.

Aslında, olmuştu da.

Uzun zamandır hissetmediği kadar iyi hissetmişti O’nun yanında kendini.

Geceler boyu kokusunu solumuş; uykusunda bile onu özleyebilmişti. Gülebilmişti yıllardan sonra; tatlı nefesinde tadabilmişti aşkı…

Derin uykulardan sonra aralayıp da gözkapaklarını, yanı başında uyuduğunu gördüğünde ‘Gitmesen..’ demişti..

Yine de gitti adam.

Gitmeye mecburdu; biliyordu. Uzun uzun baktı arkasından.
Buğulu bir camın ardında kaldı yüzü.

….

“Söyleyecek ne bir söz bıraktın geride; ne de bir masal var anlatılacak.

Gittin…

Yitti, gitti ellerimde solan ruhun.
‘Kal’ bile diyemedim..

Buğulu bir camın ardında kaldı gecenin karanlığındaki yüzün.

Avuçlarım yanıyor; avuçlarım kanıyor şimdi. Her zerremde hissediyorum hiçliğin gerçek anlamını.

Teninde, kokunda tattığım rüyayı an be an yitireceğimi biliyorum.

Senin, adımın her harfini ilmek ilmek sökeceğini; gün geçtikçe de hayallerinde yüzümün yiteceğini biliyorum.

Biliyorum ki bir başka harfe tutunacak adın...

Biliyorum ki bir daha asla kapıma dayanmayacak adımların.”

Sezin Dirier
sezindirier@hotmail.com
www.sezindirier.com
 

SEZİN DİRİER
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >