Her zaman kaçan ve kovalayan vardır. Tıpkı zamanda da olduğu gibi... Ardına bile bakmadan kaçıp giden yelkovana karşılık durup düşünen ve belki de bekleyen bir akrep vardır.

Yıllar boyunca hepimizin dinlediği onlarca aşk hikâyeleri vardır. Kimisi mitolojik, kimisi gerçek, kimisi de masal tadında. Türü ne olursa olsun hepimiz mutlaka bir tanesine inanmışızdır. Ve yaşadığımız ya da yaşayacağımız aşkların da hepöyle olmasını istemişizdir. Açıkçası kendimizi kandırmak için çabalamış ve kandırmacadan bir adım öteye ilerleyememişsizdir.

O da inanmıştı hikâyelere. O da kanmıştı birbirinden süslü masallara. İnanmıştı ona sorgusuz, sualsizce. Bağlanmışlardı birbirlerine ama birbirlerinin gölgesi olamıyorlardı. Her seferinde siluetleri teğet geçiyordu. Yasaklardı birbirlerine, imkânsızdı onların aşkı. Canlarının bir köşesine mızrakla delinmiş ve bağlanmış bir çemberin içinde kavuşamıyorlardı. Karanlık gecelerde sesleri buluşuyordu. ‘Tik tak, tik tak’… Birisi umudun şarkısını mırıldanırken, birisi de imkânsızlığı mırıldanıyordu. Ama gecenin sessizliğinde yankılanan tek bir ses vardı ‘tik tak, tik tak’.

Yelkovan küçücük çemberde koşup dönerken zavallı Akrep de aynı çember içinde ona yetişmek için çabalar dururdu. Ama bu yarışta bir arpa boyu yol alamazdı. Zaman geçer Yelkovan hep ilerlerdi. En sonunda anlardı ki; Yelkovan’a ne kadar istese de yetişemeyecek. Her şeyin farkına varıp anladığı zamansa iyice savsaklanmaya başlardı, Yelkovan’ı kızdırırdı. Ama Yelkovan bu, durmak nedir bilmezdi ki! İttirmeye başlardı Akrep’i ve bir an için de olsa sırtlanıp dakikalarca taşırdı... İşte o an birbirlerine her zaman muhtaç olduklarını anlarlardı. Biri olmadığı an diğeri de yarım kalacaktı ve zaman ilerlemeyecekti. Her ne kadar Yelkovan kaçsa da birbirlerine muhtaç olduklarının ikisi de farkındaydılar. Biliyorlardı kavuşamayacaklarını. Ama bildikleri halde ‘elveda’ diyemiyorlardı. Çünkü Yelkovan ile Akrep asla birbirlerinden ayrılmazdı. Akrep ölürse Yelkovan da ölecek ve zaman duracak, Yelkovan ölürse Akrep de ölecek ve yine zaman duracaktı.

Ne Ferhat’lar Şirin’ler, ne Leyla’lar Mecnun’lar, ne de Ali’ler Ayşe’ler… Aslına bakılırsa hiç biri gerçek değildi. Tek bir gerçek vardı, o da Yelkovan’la Akrep’in aşkıydı. Yıllarca aynı noktadan birbirlerine kenetlenmiş, sadece 24 saatte bir yan yana gelen, geceleri birbirlerine sessizlikte şarkı söyleyen tek gerçek aşk vardı. Yelkovan ile Akrep…

BETÜL MARANGOZ
YAZARA E-POSTA GÖNDER

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >